فرمودن! که «متاهلین از ازدواج موقت نهی شدند و فقط برای موارد خاص و ضروری است»
از باب اظهار علم در وقتی بدعت ظاهر میشه لازم دونستم که پاسخی به حرف اوشون! بدم.
« اذا ظهرت البدع فی امتی فلیظهر العالم علمه فمن لم یفعل فعلیه لعنة الله » (الکافی ج1 ص54)

در باره این مسئله شیخ حر عاملی پنج حدیث در بابی با عنوان «باب کراهة المتعة مع الغنی عنها واستلزامها الشنعة  أو فساد النساء» در جلد 21 وسائل الشیعة آورده که در این مطلب به بررسی آنها میپردازیم.

[ 26420 ] 1 ـ محمد بن یعقوب، عن علی بن إبراهیم، عن أبیه، عن ابن أبی عمیر، عن علی بن یقطین قال: سألت أبا الحسن ( علیه السلام ) عن المتعة؟ فقال: ما أنت وذاک قد أغناک الله عنها، ففلت: إنما أردت أن أعلمها، فقال: هی فی کتاب علی ( علیه السلام )، فقلت: نزیدها ( ونزداد ) (1)؟ قال: وهل یطیبه إلا ذاک.

که در مطلب «متعه و متأهلی» گفته شد که برخی سوء استفاده طلبان با ذکر نیمه اول این حدیث و سانسور کردن بخش دوم آن، انسان را بیاد آیه 91 سوره انعام میاندازند که فرمود:

قل من انزل الکتاب الذی جاء به موسی نورا و هدی للناس تجعلونه قراطیس تبدونها و تخفون کثیرا
بگو چه کسی آن کتابی که موسی آورده است را نازل کرده که برای مردم روشنایی و رهنمود است و آن را به صورت طومارها درمی‏آورید آنچه را از آن می‏خواهید آشکار و بسیاری از حقایقش را پنهان می‏کنید

همچنین در همان مطلب «متعه و متأهلی» گفته شد که چون علی بن یقطین در دربار هارون کار میکرد بسیاری دستورات امام به وی حالت تقیه ای داشته است.

[ 26421 ] 2 ـ وعنه، عن المختار بن محمد بن المختار، وعن محمد بن الحسن، عن عبدالله بن الحسن العلوی جمیعا، عن الفتح بن یزید قال: سألت أبا الحسن ( علیه السلام ) عن المتعة؟ فقال: هی حلال مباح مطلق لمن لم یغنه الله بالتزویج فلیستعفف بالمتعة، فإن استغنی عنها بالتزویج فهی مباح له إذا غاب عنها.

«فتح بن یزید» توثیق ندارد.
این حدیث به 2 طریق توسط «فتح بن یزید» نقل شده؛
در طریق اول «مختار بن محمد بن مختار همدانی»
در طریق دوم «عبدالله بن حسن»
توثیق نشده.

بر فرض صحت سند هم نهایت استفاده ای که از اون روایت میشه کراهت متعه برای متأهل هست نه حرمتش (=اینکه متعه مخصوص موارد اضطراره) چون خاص بودنی در روایت دیده نمیشه و تعبیر حلال مباح مطلق دلالتش بر اباحه به معنای اخص است برخلاف تعبیر حلال که مقابل تعبیر حرام است و دلالت بر کراهت یا اباحه دارد
ضمن اینکه همان کراهت مستفاد از روایت هم حکم اولیه است و امروز عناوین ثانویه مثل احیاء سنت متروکه و... جای عمل به حکم اولیه رو میتونه ببنده.

[ 26422 ] 3 ـ وعن علی بن محمد، عن صالح بن أبی حماد، عن ابن سنان، عن المفضل قال: سمعت أبا عبدالله ( علیه السلام ) یقول فی المتعة: دعوها أما یستحیی أحدکم أن یری فی موضع العورة فیحمل ذلک علی صالحی اخوانه وأصحابه.

این حدیث نیز مربوط به بحثی است که در مطلب «متعه صندوق هم داره!» عرض شد.

[ 26423 ] 4 ـ وعن عدة من أصحابنا، عن سهل بن زیاد، عن محمد بن الحسن بن شمون قال: کتب أبو الحسن ( علیه السلام ) إلی بعض موالیه لا تلحوا علی المتعة انما علیکم إقامة السنة فلا تشغلوا بها عن فرشکم وحرائرکم فیکفرن ویتبرین ویدعین علی الآمر بذلک ویلعنونا.

که در کامنتها قبلا این حدیث مفصلا روش بحث شد. هم بدلیل کاذب بودن (نه فقط توثیق نشدن!) برخی افراد موجود در سلسله سند، از نظر رجالی رد شد و هم از لحاظ درایه ای دلالت بر مقصود مخالفین نمیکند.

[ 26424 ] 5 ـ وعنهم عن سهل، عن علی بن أسباط ومحمد بن الحسین جمعیا، عن الحکم بن مسکین، عن عمار قال: قال أبو عبدالله ( علیه السلام ) لی ولسلیمان بن خالد: قد حرمت علیکما المتعة من قبلی ما دمتما بالمدینة، لانکما تکثران الدخول علی و أخاف أن تؤخذا فیقال: هؤلاء أصحاب جعفر.

این حدیث هم مثل حدیث اول و سوم در سیاق تقیه است و تعبیر اخاف و تعبیر تؤخذا بسیار روشن است که در تقیه است و تأکید بر حسن محافظه کاری و حفاظت اطلاعات در امر متعه

____________________________
«تصحیح یک غلط از نویسنده بلاگ» را نیز بخوانید.
«تحلیل سندی و دلالی روایتی در نهی از اصرار بر متعه» نیز خواندنی‌ست!