در صحبت‌های پیرامون ازدواج موقت و مجدد، زیاد واژه «خیانت» از سوی زنان به مردان نسبت داده می‌شود. در این مطلب به این واژه از منظر دینی نگاهی می‌اندازیم با امید به اینکه شک و شبهه‌ای در دل مومنین باقی نماند.

واژه خیانت و مشتقاتش 16 بار در قرآن به کار رفته. (یوسف52، انفال27و58و71، نساء105و107، حج38، تحریم10، مائده13، بقره187، غافر19)

خیانت مقابل امانت است.
لغت‌شناسان خیانت را منع حق و مخالفت با حق معنا کرده‌اند.

خیانت دو سر دارد: خیانت‌کننده و خیانت‌شونده.
در اکثر آیات مورد اشاره، خیانت‌شونده خدا یا پیامبرش است و خیانت‌کننده یک فرد یا گروه از انسان‌ها. که در این آیات خیانت همان مخالفت و ضدیت با حق معنا شده است.
در دو آیه قرآن صحبت از خیانت بین انسان‌ها شده که یکی از آنها مربوط به خیانت انسان به همسرش است.

خدا برای کافران زن نوح و زن لوط را مثال آورد که تحت (فرمان) دو بنده صالح ما بودند
و به آنها خیانت کردند و آن دو شخص (با وجود مقام نبوت) نتوانستند آنها را از (قهر) خدا
برهانند و به آنها حکم شد که با دوزخیان در آتش درآیید. (آیه 10 سوره تحریم)

تفسیر مجمع‌البیان طبرسی، خیانت این دو زن را افشای رازهای آن دو پیامبر نزد مشرکین دانسته است. (مثلا به دشمنان، ایمان آورندگان به آن دو پیامبر را معرفی می‌کردند.)

اگر به آیات قبل‌تر آن برگردیم، نمونه‌ای دیگر از خیانت دو زن به پیامبر عظیم‌الشان اسلام را می‌بینیم؛ عایشه دختر ابوبکر و حفصه دختر عمر (لعنهم الله اجمعین)
عایشه و حفصه هر دو همسران پیامبر اسلام بودند که پیامبر یک راز را به آنها گفت. (در اینکه چه رازی بوده حرفهای متعددی گفته شده اما بنا دو حدیثی که از دو کتاب معتبر در اینجا نقل کردم چنین بدست می‌آید که پیامبر با خانمی‌ازدواج موقت کرد و این موضوع را به بعضی از همسرانش گفت) اما آن راز افشا شد و پیامبر هم توسط آن همسرانش به «فحشاء» متهم شد(!)

از اینجا می‌توان متوجه شد که وقتی مردی به همسرش می‌گوید که من ازدواج موقت کرده‌ام و آن زن بجای پذیرش حکم مسلم الهی، او را به خیانت متهم کرده و بعضا آبروی او را هم پیش دیگران می‌برد، با توجه به آیات و روایات بالا باید گفت که خیانت‌کار واقعی این زن است نه آن مرد!

___________________________
در حاشیه: آیات ابتدایی سوره تحریم (که در بالا نیز به آن اشاره شد) با این عبارت جالب خدا خطاب به پیامبر اکرم شروع می‌شود: ‌ای پیامبر! چرا چیزی که خدا به تو حلال کرده را بر خودت حرام می‌کنی تا رضایت زنانت را بدست آوری؟!
که اگر بنا به آنچه اشاره شد، این آیات را درباره ازدواج موقت پیامبر بدانیم، معنای خیلی واضحی در زمینه کسب رضایت همسران در این مورد بدست می‌آید.
هفته گذشته نیز نامه پرنکته‌ای از مسئول دفتر مطالعات و تحقیقات زنان در وبلاگ درج شد که این عبارتش جالبه: در فرهنگ اسلامی گرچه مدارا با همسر و خشنود‌سازی وی موجب خشنودی خداوند است، اما در موضوع ازدواج مجدد به لحاظ آثار مهمی‌که در هدایت غریزه جنسی به مسیرهای مشخص و ضابطه‌مند، حراست از خانواده و حل معضلات اجتماعی دارد، صحت و یا حتی رجحان ازدواج مجدد به رضایت همسر اول موکول نشده است.

[لینک کمکی]

چندی پیش انتقادی به یکی از مطالب وبلاگ گل‌دختر در وبلاگ داشتم که با دستاویز قرار دادن برخی از احادیث نهی از متعه، به یک نتیجه نادرست رسیده بود و کامنت تذکرآمیزی هم برایشان گذاشتم که حذف کردند.

امروز دیدم یکی دیگه بر همون مبنای غلط، تکیه و اعتماد کرده و مطلبی نوشته که مصداق کاملی از «با طناب دیگران در چاه رفتن» بود.

البته هدفم از نوشتن این سطور، نه بیان ناپختگی‌های آن مطالب است (چرا که پاسخ بسیار داده شده) بلکه نقل نظر مفید جناب «سلمان» ذیل مطلب مورد اشاره است که حاوی نکات مفیدی است. این جناب سلمان حسب ظاهر، همان جناب سلمان است که در اینجا 26 روایتی که ایشان در این رابطه ترجمه کرده بودند را نقل کردیم.

بخشی از این نظر مفید:

قبول کنید که اگر کسی این برداشت روشن از عبارت شما را به حساب ائمه گذاشت و واقعا باور کرد که ائمه چنین فرموده‌اند، برای شما بسیار خطرناک است. یعنی مساله بدعت گذاشتن در دین ـ ولو ناخواسته ـ و فتوای بدون علم دادن و نسبت ناروا دادن به ائمه علیهم السلام پیش می‌آید.

إن‌شاءالله هدف من مچ‌گیری از شما نیست و تنها تذکری برادرانه است که در این وادیها دقت بیشتری کنیم و بدون مطالعه چیزی را به دین نسبت ندهیم آن هم چیزی که خلافش از مسلمات مکتب اهل بیت است و مورد اجماع عالمان شیعه.

به هر حال آنچه مسلم است متعه بنا بر روایات فراوان حداقل یکبار در طول عمر بر مرد مسلمان مستحب است که دلیلش مطابق روایات, عدم ترک سنتی از سنتهای پیامبر که خود مبارزه‌ای با بدعت عمر نیز می‌باشد بیان شده است.

صرفنظر از استحباب، مسلما حلال است و مسلما در امر حلال نیت قرب الهی داشتن واجب نیست! اگر من صرفا از روی دوست داشتن یک غذای حلال، از آن را بهره ببرم نباید مذمت شوم! هر چند نیت الهی داشتن در همه کارها توصیه شده است.

و اما افراط در متعه در حدی که انسان از حقوق همسران دائمیش باز ماند مورد نهی^* ائمه علیهم السلام است و قبول بفرمایید چنین حدی از متعه موضوعا در فضای ضدمتعه جامعه ما خود به خود منتفی است! الان اکثر خانمهای متاهل نزاعشان بر سر اصل متعه کردن شوهرانشان است و نه افراط در آن!
دائم می‌گویند هوسبازی است! شهوترانی است!

کسی نیست بگوید مگر ارضای شهوت از راهی که خداوند حلال کرده، بد است؟!
مگر در دایره حلالهای مطلق الهی کسی حق دارد برای دیگری تعیین تکلیف کند که از کدام راه استفاده کن و چقدر و در چه شرایطی و …؟؟؟!!!

این مورد تنها نهیی^* است که در متعه متاهل ـ افراط در آن ـ داریم. مابقی شروطی که میان عوام مشهور شده است متاسفانه تماما ساختگی و بدون پشتوانه فقهی است. مثلا همسر مریض باشد یا تمکین نکند یا مرد در سفر باشد و …

* پی‌نوشت: خاطر نشان می‌شود که نهی مورد اشاره ایشان هم با اغماض از سند است و الا قبلا در احادیث نهی از متعه درباره سند آن یک حدیث خاص توضیح دادم که حداقل دو فرد متهم به کذاب‌بودن در سلسله سند آن قرار دارد...