یک نفر پرسیده:
به نظر شما علت تاریخی ورود فکر خرافی و انحرافی در مورد متعه درایران از کی بوده و آیا بیگانگان هم در اون نقشی داشتن؟
عارضم که بنده مورخ نیستم اما چند عامل به نظرم میرسه:
1. اهل سنت متعه را در حکم زنا میدانند.
همانطور که در بخش اول مطلب داستان های بزرگان و متعه اشاره شد ؛ اهل سنت با مقدم داشتن قول عمر به پیامبر، متعه را زنا میدانند. (در یکی از مناظرات آقای قزوینی با یکی از اهل سنت نیز به این مطلب اشاره شده بود کی طی مطلبی به خلاصه ای از جواب آقای قزوینی اشاره ای کردم.)
تا قبل صفویه اکثر ایران مثل همهء بلاد اسلام سنی بود و تفکرات و مبانی اهل تسنن رواج داشت.
بعدها هم که شیعه رواج یافت تفکرات شیعی به نحو عمقی وارد فرهنگ مردم نشد و صرفا روی همان مبانی و افکار سنی لعاب شیعی زده شد لذا با اینکه فقه شیعه متعه را مستحب می داند اما در فرهنگ ایران مکروه و بلکه حرام است.
2. تلقین معادل بودن ازدواج موقت با خود فروشی در رمانهای معاصر
همانطور که در مطلب «چرا متعه تحریم شد؟» به نقل از اینجا گفته شد، بسیاری از عناصر فرهنگ ساز و گروههای مرجع جدید همچون تحصیل کردگان غرب و هنرمندان و....با تمام توان به زشت نمودن و تخریب فرهنگ جنسی بومی و تأسیس فرهنگ جنسی جدید مبتنی بر ارزشهای مغرب زمین پرداختند.
در این میان رمان و داستانهای صادق هدایت، جمالزاده، صادق چوبک و... در تغییر نگرش جامعه نسبت به ازدواج موقت و تزریق مفهوم خود فروشی به این مفهوم بسیار مؤثر بودند.
گامهایی که در مسیر تغییر فرهنگ اسلامی در ابعاد مختلف برداشته شده است آنچنان دقیق و مؤثر بوده که حضور کارشناسان علوم انسانی و سیاستمداران غربی که اسلام را مانع منافع خویش می دانسته اند محرز می سازد.
3. ترویج فمنیسم توسط غرب در بین زنان مسلمان
بدون شرح!
البته سوال شما در مورد بحث تاریخی این مساله بود و خدا رو شکر که در مورد علت مهجور بودنش در جامعهای که شیعی نامیده میشه، نپرسیدید!