لیس منا من لم یومن بکرتنا و لم یستحل متعتنا
(وسائل ج21ص7 از امام صادق علیه السلام)
کسی که به «بازگشت ما (رجعت پس از در عصر ظهور)» ایمان ندارد و متعه را حلال نشمارد، از ما (اهل بیت) نیست.
قرار گرفتن متعه در ردیف «ایمان به رجعت» که از شاخصه های اعتقادی شیعیان است و تاکید صریح بر نقش این ازدواج در برچیده شدن فحشاء از سطح جامعه، حکایت از طراحی حکیمانه و عنایت رحیمانه پروردگار به امت خاتم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را دارد.
امتی که گام در جاده «ظهور مکارم اخلاقی» نهاده و در انتظار غلبه نسخه شفابخش اهل‌بیت علیهم‌السلام بر «خوددرمانی‌های مغرورانه انسان عصر غیبت» است.
اگر دردی دامنگیر جامعه شود و داروی این بیماری نیز موجود باشد
اما عدّه‌ای جاهل در آرزوی درمان آن فریاد کشند و در طلب مداوا، اعتراض خود را متوجه داروساز نمایند و ایمانشان به خبره‌بودن و تخصص داروساز از بین برود مقصر کیست؟
آیا غیر از آگاهانی که در سکوت عمیق فرو رفته‌اند و به معرفی و شناساندن داروساز و داروهای شفابخشش نپرداخته‌اند، کسی دیگر را میتوان ملامت کرد؟
اگر روزی جاهلانی که از وجود این دارو بی‌خبر بوده‌اند باخبر شوند، حق توبیخ و سرزنش آگاهان ساکت و بیخیال را ندارند؟
نمیگویم شهوت درد است و ازدواج درمان آن
اما وقتی غریزه طبیعی و خدادادی شهوت ارضاء نشد، تشنه و محروم و حریص باقی می‌ماند و دردهای بیشمار و هلاک کننده‌ای به دنبال دارد.
همه ما در اطراف خود زنان بیوه و جوان فراوانی را میبینیم که بعد از طلاق یا فوت شوهرشان برای همیشه باید دست از مقاومتی و سخت علیه غریزه فطری خود بزنند و آرام آرام خود را زنده به گور ببینند. دختران بسیاری (چند ملیون نفر) را میبینیم که سن آنها از 27 سالگی گذشته و تقریبا ناامید از ازدواج دائم هستند. طبق برخی آمارها، اگر همه پسرانی که به سن ازدواج رسیده‌اند همسران خود را انتخاب و با آنها ازدواج کنند، باز هم بیش از 1.5 میلیون دختر بدون شوهر باقی می‌مانند. در دبیرستانها و دانشگاه‌هاخیل عظیم پسرانی را میبینیم که سالهای متمادی از بخش مهمی از عمر خویش را بجای درس صرف دست و پنجه نرم کردن و سرکوب میل جنسی خود میکنند. زنان و مردان معلولی را میبینیم که مرگ برای آنها از تمام لحظات زندگی‌شان شیرینتر است.
خود گواهید که تمام گروه‌های بالا قدرت جهاد با نفس و خویشتنداری در مقابل میل قدرتمند شهوت را ندارند و خدای حکیم و مهربان هم چنین توقعی از مردم ندارد که یک عمر در مقابل این نیروی درونی مقاومت کنند.
شهوت نعمتی است برای تکامل روح انسان، البته اگر خوب مدیریت شود.
شهوت درد نیست، درد؛ فحشاء و تن دادن به ذلت گناه و قبیح دانستن راهی‌ست که خدا توصیه کرده.
فحشای موجود در بین مسلمین رخنه‌ای‌ست عظیم در کشتی سرنوشت جامعه و تعالیم اخلاقی و حقوقی اسلام
و ازدواج موقت طرح شگفتی‌آور و حیرت‌انگیز «ازدواج موقت» تنها ساحل سکونت و فانوس هدایت این کشتی آسیب دیده است. امام باقر علیه السلام میفرماید: کان علی یقول لولا ما سبقنی به بنی الخطاب ما زنی الا شقی
علی «همواره» میفرمود: اگر عمر بر من سبقت نگرفته بود و متعه را نهی نمیکرد، هیچ کس زنا نمیکرد مگر انسان‌های شقی و پست!
اگر ازدواج موقت دارویی شفابخش نیست پس چرا در لسان اهل‌بیت علیهم‌السلام اینچنین مورد توجه قرار گرفته؟
اگر نسخه درمان دردهای آشکار و پنهان جامعه است، پس چرا سکوت میکنیم؟
چرا با افتخار از این قانون رحیمانه پروردگار سخن نمیگوییم؟
چه مصلحت و ملاحظه‌ای ما را به بی‌خیالی دعوت کرده و در انتظار کدام مصلح اینچنین آرام گرفته‌ایم؟!
اگر طبیب دردها و امید قلبمان ظهور کند، آیا غیر از نسخه سنتهای پیامبر روش دیگری ارائه خواهد داد؟ مگر در دعای ندبه‌اش هر جمعه نمیپرسید:
أین المدّخر لتجدید الفرائض و السنن
کجاست آن ذخیره الهی که واجبات و سنتهای مرده را زنده میکند؟
و مگر متعه سنت پیامبر و اهل بیت نبوده؟
محمدبن‌مسلم از یاران امام صادق علیه السلام میگوید:
حضرت به من فرمود متعه کرده‌ای؟
گفتم نه
فرمود(وسائل الشیعه ج21ص5)لا تخرج من الدنیا حتی تحیی السنة
از دنیا خارج مشو مگر اینکه سنت را زنده کنی
عده‌ای نادانسته بر طبل مخالفت با این برنامه حیات‌بخش میکوبند و گروهی آگاه از حقیقت روشهای اهل‌بیت علیهم‌السلام، به هزار بهانه از زیر بار سنگین ابلاغ مرام اهل‌بیت علیهم‌السلام شانه خالی میکنند.
اعتراض جاهلان، بد اما بدتر از آن سکوت عالمان است.
سکوتی از جنس بی‌اعتقادی،
سکوتی مالامال از بی‌اعتمادی به راه خدا
سکوتی آمیخته با سلیقه‌های شخصی و عُرف زده.
...
آنچه در بالا آمد، مقدمه کتاب «ازدواج موقت، مدیریت شهوت» بود که مدتی از دوستی امانت گرفته بودم. این کتاب فقط شامل چند سخنرانی و مصاحبه از آقایان {طباطبائی، بهشتی، باهنر، نواب، مطهری، فاضل، مکارم، مصباح، سبحانی، هاشمی، حائری‌شیرازی} هست. بنظرم مقدمه این کتاب مفید آمد که در وبلاگ درج کنم. تصویر روبرو مربوط به جلد این کتاب بوده و شناسنامه آن نیز در این لینک قابل مشاهده است.
