چندی پیش انتقادی به یکی از مطالب وبلاگ گل‌دختر در وبلاگ داشتم که با دستاویز قرار دادن برخی از احادیث نهی از متعه، به یک نتیجه نادرست رسیده بود و کامنت تذکرآمیزی هم برایشان گذاشتم که حذف کردند.
امروز دیدم یکی دیگه بر همون مبنای غلط، تکیه و اعتماد کرده و مطلبی نوشته که مصداق کاملی از «با طناب دیگران در چاه رفتن» بود.
البته هدفم از نوشتن این سطور، نه بیان ناپختگی‌های آن مطالب است (چرا که پاسخ بسیار داده شده) بلکه نقل نظر مفید جناب «سلمان» ذیل مطلب مورد اشاره است که حاوی نکات مفیدی است. این جناب سلمان حسب ظاهر، همان جناب سلمان است که در اینجا 26 روایتی که ایشان در این رابطه ترجمه کرده بودند را نقل کردیم.
بخشی از این نظر مفید:
قبول کنید که اگر کسی این برداشت روشن از عبارت شما را به حساب ائمه گذاشت و واقعا باور کرد که ائمه چنین فرموده‌اند، برای شما بسیار خطرناک است. یعنی مساله بدعت گذاشتن در دین ـ ولو ناخواسته ـ و فتوای بدون علم دادن و نسبت ناروا دادن به ائمه علیهم السلام پیش می‌آید.
إن‌شاءالله هدف من مچ‌گیری از شما نیست و تنها تذکری برادرانه است که در این وادیها دقت بیشتری کنیم و بدون مطالعه چیزی را به دین نسبت ندهیم آن هم چیزی که خلافش از مسلمات مکتب اهل بیت است و مورد اجماع عالمان شیعه.
به هر حال آنچه مسلم است متعه بنا بر روایات فراوان حداقل یکبار در طول عمر بر مرد مسلمان مستحب است که دلیلش مطابق روایات, عدم ترک سنتی از سنتهای پیامبر که خود مبارزه‌ای با بدعت عمر نیز میباشد بیان شده است.
صرفنظر از استحباب، مسلما حلال است و مسلما در امر حلال نیت قرب الهی داشتن واجب نیست! اگر من صرفا از روی دوست داشتن یک غذای حلال، از آن را بهره ببرم نباید مذمت شوم! هر چند نیت الهی داشتن در همه کارها توصیه شده است.
و اما افراط در متعه در حدی که انسان از حقوق همسران دائمیش باز ماند مورد نهی* ائمه علیهم السلام است و قبول بفرمایید چنین حدی از متعه موضوعا در فضای ضدمتعه جامعه ما خود به خود منتفی است! الان اکثر خانمهای متاهل نزاعشان بر سر اصل متعه کردن شوهرانشان است و نه افراط در آن!
دائم می‌گویند هوسبازی است! شهوترانی است!کسی نیست بگوید مگر ارضای شهوت از راهی که خداوند حلال کرده، بد است؟!
مگر در دایره حلالهای مطلق الهی کسی حق دارد برای دیگری تعیین تکلیف کند که از کدام راه استفاده کن و چقدر و در چه شرایطی و …؟؟؟!!!این مورد تنها نهیی* است که در متعه متاهل ـ افراط در آن ـ داریم. مابقی شروطی که میان عوام مشهور شده است متاسفانه تماما ساختگی و بدون پشتوانه فقهی است. مثلا همسر مریض باشد یا تمکین نکند یا مرد در سفر باشد و …
* پی‌نوشت: خاطر نشان می‌شود که نهی مورد اشاره ایشان هم با اغماض از سند است و الا قبلا در احادیث نهی از متعه درباره سند آن یک حدیث خاص توضیح دادم که حداقل دو فرد متهم به کذاب‌بودن در سلسله سند آن قرار دارد...