* مطلب زیر از لینک بالا و به نقل از اشارات آیةالله مددی تقدیم می‌شود که توسط شاگردان ایشان تهیه شده و مناسب این ایام است...
ظاهرا در منابع موجود، اولین کسی که عنوان «لیلة الرغائب» را مطرح کرده، سیدبن‌طاووس در اقبال است. مستند ایشان هم روایتی نبوی است به نقل از بعض کتب‌الاصحاب که گویا همان روایتی باشد که مرحوم علامه حلی در اجازه مفصل خودشان به بنی‌زهره نقل کرده اند. سند این روایت منتهی می شود به اهل سنت.
اما ببینیم قصه نزد خود اهل سنت که سرسلسله سندند، چیست؛
بحث لیله الرغائب و اعمال آن شدیدا در میان عوام اهل سنت بسیار رواج داشته اما علمایشان از همان ابتدا با آن مخالفت شدیدی داشتند. ابن جوزی و دیگر بزرگان حدیث اهل‌سنت سند این روایت را بررسی و بسیار ضعیف دانسته و این عمل را بدعتی‌بزرگ شمرده‌اند. ابن جوزی می نویسد:
هذا حدیث موضوع علی رسول الله صلی الله علیه وسلم، وقد اتهموا به ابن جهیم ونسبوه إلی الکذب، وسمعت شیخنا عبد الوهاب الحافظ یقول: رجاله مجهولون، وقد فتشت علیهم جمیع الکتب فما وجدتهم.
قال المصنف قلت: ولقد أبدع من وضعها ....
وقد جعلها جهلة أئمة المساجد مع صلاة الرغائب ونحوها من الصلوات شبکة لمجمع العوام وطلبا لریاسة التقدم وملا بذکرها القصاص مجالسهم وکل ذلک عن الحق بمعزل.
و جالب اینجاست که این بدعت در میان اهل‌سنت شایع بوده و به کمک عالمان‌شان تا حدودی برطرف شده اما در میان شیعیان (که اسناد صحیحه اهل‌سنت را هم با تردید و نقد نگاه می‌کنند تا چه رسد به این روایت که فقط اهل‌سنت آن هم با سندی غیرقابل‌اعتنا نقل می‌کنند) رایج شده است.