خب همانطور که حتما در رسانه‌ها دیده‌اید؛ امروز قیمت هر سکه از مرز یک میلیون تومان گذشت.

تا پیش از این که قیمت سکه یک سوم این مقدار بود، بالابودن مهریه یکی از موانع مهم ازدواج بود و چه بسیار ازدواج‌هایی که فقط به خاطر همین جناب سکه‌ انجام نمی‌شد. (خود بنده چند مورد سراغ داشتم. اینم یه مورد جدید)

قبلا برخی جوانان با جمله «مهریه را کی داده و کی گرفته» خام می‌شدند اما با بالا رفتن نرخ طلاق و افزایش اخبار گرفتاران مهریه در رسانه‌ها و حتی دنیای واقعی اطراف جوانان؛ خیالی بودن این جمله ملموس‌تر شد و اکنون اگر کسی بخواهد عاقلانه زندگی کند، زیر چنین باری نمی‌رود.

از سویی دیگر غالب نسوان ما هم که چشم و هم چشمی برایشان مقدم بر بسیاری چیزهاست، حاضر به پذیرفتن عدد کمتر از 500 و 1000 نیستند! در حالی که قیمت 100 سکه الآن برابر قیمت 400 سکه دو سال پیش است! (بهمن 88 قیمت سکه حدود 250 بود).

با توجه به توضیحات فوق واضح است که افزایش قیمت سکه اثر چشم‌گیری در کاهش ازدواج خواهد گذاشت و با توجه به اینکه نیاز طبیعی افراد با توجه به افزایش قیمت سکه کم نمی‌شود(!) لذا پیش‌بینی می‌شود نرخ روابط غیر از ازدواج دائم (در حالت خوش‌بینانه: ازدواج موقت) در جامعه افزایش یابد.

___________________________________
پی‌نوشت: یکی از دوستانی که در سفر پیاده کربلا با ما همسفر بود و در آستانه ازدواج است، از قصد جدی‌اش برای گرفتن زن از شهر نجف سخن می‌گفت!
او که 4 ماه است برای کار و زندگی از ایران رفته و ساکن آنجا شده، می‌گفت: مهریه دختران در اینجا 2 ~ 4 میلیون دینار است و اگر طرف از خانواده اعیان باشد؛ به ده میلیون دینار میرسد. (حدود 15 میلیون تومان ما)
پی‌نوشت2: 2 روز بعد درج مطلب فوق دیدم که دو روز بعد از این تحلیل بنده! یک استاد دانشگاه هم عینا همین تحلیل را آورده و گفته که افزایش قیمت سکه باعث افزایش ازدواج موقت می‌شود اما گفته که افزایش ازدواج موقت باعث بحران می‌شود! غافل از اینکه برعکس است.
پی‌نوشت3: 4 روز بعد درج مطلب فوق دیدم که یک روان‌شناس هم عینا همین حرف رو زده در اینجا.

بحمدالله امسال هم مثل سال گذشته توفیق شد و در پیاده‌روی به سمت کربلا به مناسبت اربعین حضور داشتم. همانطور که مشهود بود و آمارهای مسئولین هم تائید می‌کرد، تعداد زائرین کربلا در سال جاری (مجموع ایام منتهی به اربعین) بیشتر از پارسال و حدود 20 میلیون برآورد شده بود.

در این پیاده‌روی عظیم پرچم کشورهای مختلف از جمله بحرین و افغانستان و ترکیه و ... دیده می‌شد و اما تنها گروهی که از ایران به صورت منسجم در این پیاده روی دیده می‌شد، هیئت شباب امیرالمومنین از شهر قم بود که بیش از 2000 نفر را برای این پیاده روی آورده بود.

هزینه‌ای که مردم عراق برای نذورات این ایام می‌دهند، بسیار شگفت‌انگیز است. شنیده‌ام که بسیاری از کسبه عراقی صندوقی برای جمع‌آوری هزینه‌های اربعین درنظر می‌گیرند و در طول سال پول جمع می‌کنند تا بتوانند در اربعین هر سال خدمتی ولو کوچک به زوار سیدالشهداء انجام دهند. یکی از آشنایان برای دو سه روز آب دادن به زوار حدود 7 میلیون تومان خرج کرده بود و هزینه دادن چای را حداقل 20 میلیون تومان عنوان می‌کردند.

این پیاده‌روی مظهری از اخلاص مردم بود. هم پیاده‌روها و هم میزبانانی که از مال و جان خود مایه می‌گذاشتند و علاوه بر پذیرایی در تمام مسیر، در استراحتگاه‌های بین راه از هیچ چیز دریغ نمی‌کردند؛ از شستن جوراب زائران گرفته تا ماساژهای یک ساعتی پاهای زوار.

یک کویتی نقل می‌کرد که 25000 دینار (حدود 35 هزار تومان) از جیبم درآوردم و به یک بچه 10 ساله گفتم این پول را به تو میدهم، برگرد برو خونه و شهر خودتون. بچه قبول نکرد. گفتم 50 تا! گفت نه! همینطور بالا رفتم تا رسیدم به 1 میلیون دینار!! بچه گفت نه و از من دور شد.

به دلیل کسالتی که دارم، خیلی نمی‌توانم بنویسم اما تجربه این سفر به همه علاقمندان به آن حضرت توصیه می‌کنم.