سال‌روز شهادت جوادالائمه را تسلیت عرض می‌کنم. دعاهایی که جهت حفظ از بدی‌ها و ... خوانده می‌شود یا همراه فرد حمل می‌شود؛ حرز herz خوانده می‌شود.
در کتاب‌های دعایی شیعه، دعاهایی نیز تحت عنوان حرز امامان معصوم علیهم‌السلام نقل شده است که در این بین، حرز امام جواد علیه‌السلام بین مردم مشهورتر است.

داستان جالبی که در زیر می‌خوانید درباره همین حرز است و ضمن روایات مختلفی نقل شده و مرتبط با وبلاگ «من و متعه‌ام» هم هست! این داستان از طریق روایاتی در الخرائج‏والجرائح ج1 ص372 و مهج‌الدعوات ص36 با مقداری تفاوت نقل شده که بنده ترجمه این داستان از منبع دوم نقل می‌کنم:

از حکیمه دختر امام جواد نقل شده که بعد از وفات امام جواد برای تسلیت به نزد ام‌عیسی دختر مامون رفتم که زن آن حضرت بود. (همان ام‌فضل ملعون که موجب شهادت آن حضرت شد)

دیدم که بسیار جزع و گریه به جهت امام می‌کرد تاحدی که می‌خواست خود را با گریه بکُشد و من ترسیم که زهره‌اش از کثرت غصه شکافته شود!
پس در بین اینکه یادی از کرم و حسن خلق و شرف آن حضرت و عزت و کرامتی که خدا به او مرحمت فرموده بود، می‌کردیم او گفت: تو را به چیزی عجیب خبر دهم که از همه چیزها بزرگتر باشد؟
گفتم: آن کدام است؟
ام‌عیسی گفت: من برای امام جواد بسیاری اوقات غیرت ورزیدم و مراقب او بودم...

من به پدر خود (مامون علیه‌اللعنه) می‌گفتم؛
پدرم می‌گفت: تحمل کن که او فرزند پیغمبر است و وصله‌ای است از پیغمبر.

روزی نشسته بودم که دختری از در خانه وارد شد و به من سلام کرد.
به او گفتم: تو کیستی؟!
گفت: از اولاد عمار یاسرم و زن محمد پسر علی الرضا که شوهر تو است.

پس مرا چندان غیرت گرفت که نمی‌توانستم تحمل کنم و نزدیک بود سر برداشته به صحرا روم و ترک وطن نمایم و شیطان نزدیک بود که مرا بر آن دارد که آن زن را بیازارم، قهر خود را فرو بردم و با او نیکی کردم و لباسی به او پوشاندم.

چون آن زن از پیش من رفت، نزد پدرم (مامون علیه‌اللعنه) رفتم و با او آنچه دیده بودم گفتم و پدرم در آن حالت که مست بود اشارت به غلامی کرد که پیش او ایستاده بود که شمشیر مرا بیاور.
شمشیر گرفت و سوار شد و گفت: به خدا قسم می‌روم و او را می‌کشم.

برای مشاهده در سایز بزرگ‌تر، کلیک کنید...