انا لله و انا الیه راجعون
ساعت 14:40 دقیقه امروز و به علت ایست قلبی و در سن نود و شش سالگی از دار غربت به دار جاودانگی رحلت کردند.
فقیه بزرگواری که چون مدتی شاگردی قاضی طباطبایی (که شهریه وی و شاگردانش از جانب مرجع بزرگ زمان آیةالله ابوالحسن اصفهانی قطع شد) را نمود به عنوان عارف مطرح شد و مردم هم درباره اش میگفتند که چشم برزخی دارد و... اما در زندگی خود با روش و منش فقهی راه میپیمود اما بدلیل گسترش عقیده ناصحیح آنان،
کسی جایی نگفت که او شاگرد آیةالله بروجردی، میرزای نائینی، سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاء عراقی و محمد حسین غروی اصفهانی(کمپانی) و سیدهادی میلانی بوده است و خبرگزاریهایی که امروز دیدم همه نوشته بودند که ایشان شاگرد آیةالحق(!) قاضی طباطبایی بوده.
یک سخنران در مراسم دفن ایشان میگفت: آقای بهجت همواره می گفت روزی نیست که برای استادش آیت الله العظمی غروی اصفهانی و نیز آیت الله العظمی سید هادی میلانی دعا نکند و به یادشان نباشد.