همانطور که قبلا گفتم، مقاله ی خوبی از یکی از خوانندگان وبلاگ، با عنوان فوق به دستم رسید که تقدیم میشود:

بسم الله الرحمن الرحیم
تف شده ای به نام رهبانیت

اگر دقیق بشیم و درست و ریشه ای بررسی کنیم می بینیم نگاه اشتباه به امر ازدواج در جامعه کنونی ایران، برمی گرده به تبلیغ یک فکر تحریفی بین ما ؛
در دوره رنسانس وقتی مردم اروپا با ناکارآمدی واشتباهات فاحش علمی دین مسیحیت روبرو شدند، دیدند عملا دینشان حرف درستی در اداره امور غیر عبادیشان ندارد و نسبت به آن ناتوان است. در نهایت دین یک برنامه عبادی و جدای از امور اقتصادی وسیاسی و معاملی زندگی مردم شد و فقط در حد نیاز به ارتباط با ماورایی که غیر قابل انکار بود مورد پذیرش قرار گرفت. خوب این بنیان جدایی دین از جامعه شد.
یکی از این ناکارمدی ها و اشتباهات ارزش نهادن به رهبانیت و انزوا و گوشه گیری بود که در واقع  تحریف معنای زهد (عدم دلبستگی به دنیا) به «تحریم حلال» بود.
و این امر مخالف فطرت انسانی و غرایز خدادای در انسان است. نه تنها نیاز رو تامین نمی کنه بلکه از طرفی با تامین و ارضای اون مخالفت می کنه و این رو یک امر ارزشی قرار می ده.
این همون چیزیست که عملا مردم رو به سمت گریز از دین در این حیطه می کشونه اگر چه در ظاهر خودشونو به اون معتقد بدونن چون حقیقتِ غریزه حرف دیگر و انتظاری دیگر از انسان می طلبه. لذا اونها الان عملا به آزادی جنسی در روابط اجتماعی رسیدن. یعنی اون چیزی که به فکرشون،  ناقص میومد. پس عملا غربی ها عقیده رهبانی مسیحیت انحرافی رو تف کردند و نپذیرفتند.

بعد از پیشرفت اقتصادی غرب، عقاید دینی اهالی کلیسا که در حد همون ارتباط عبادی بین مردم خودش قوت داشت، خودشو به قدرت علم و فناوری چسبوند و وقتی چشم کشورهای عقب افتاده به پیشرفت غربی روشن شد زمینه تازه ای برای القا و تور اندازی باز شد.
به این فکر افتادند که اعتقاد تف شده ی «رهبانیت» رو لای بسته های فناوری به کشور های عقب افتاده بفرستند شاید اونجا خریدار پیدا کنه و اینو بگن که این علم وپیشرفت منشاش یا همراهش این فکر دینی است.
و بالاخره این تور اندازی در کشور ما ایران براشون ثمره داد و تاثیر خودشو گذاشت و متاسفانه از همه بدتر این تف آلوده به نام اسلام چسبید و حالا این ویروس خودشو با Server اسلام در جامعه داره نشر می ده.
نتیجه هم اینکه مردم ما بالاخص جوونا، «اسلام حقیقی» رو بخاطر ناکارآمد دونستن «اسلام رهبانی» کنار گذاشته و  به روش آزادی جنسی رو آوردن.
بگذریم که الان در جامعه ما بخاطر همون فکر رهبانی، برخی پاسخ گو ها می خوان قید مسایل شهوانی رو از ازدواج پیامبر حذف کنن که چنین مسایلی در ازدواج پیامبر نمی تونه مطرح باشه و الا می شه هوسرانی که به قول خودشون بد است و میان برای تعدد زوجات نبی اکرم صلی الله علیه و آله وسلم و اهل بیت طاهرینش و ازدواج موقت ها و کنیزانی که داشتن توجیه تراشی میکنن در حالیکه اصلا ما می گیم اصل شهوت چه ایرادی داره؟ و بد بودن این بر گرفته از فکر رهبانی مسیحیت است.
جالب قضیه اینه که اگه شبهه هوسرانی رو برای یه جوون غربی  مطرح کنی میگه: هوسرانی چیزه خوبیه به آدم نشاط می ده بیچاره کسی که بی بهره است
برعکس یه جوون ایرانی فکر بسته ای در مورد مسایل جنسی و شهوانی نداره بلکه اونو یه رفتار منطقی مورد نیاز و امری نیکو می دونه.

حالا اسلام ناب محمدی صلی الله علیه و آله و سلم به تمام این افکار رَکب می زنه
و ان شالله نصر من الله و فتح قریب که احکام ناب و فکر اصیل  دینی بتونه افکاری که
هیچ کجای جهان خریدار نداره رو از بین ببره و نابود کنه و جاشو بگیره
با ظهور عاجل بقیه الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف.

شب بیستم ماه مبارک رمضان 1429
امضا محفوظ

-------------------

آقایی دیگر بنام «افشین» هم در پاسخ به پرسش شماره 5 در بحث متعه، متن زیر رو به عنوان نکته اضافه کردن که از ایشون هم تشکر میکنم: (بدلیل شباهت با مقاله فوق، در یک پست نوشتم دوتاش رو!)

به نظر این حقیر همانگونه که بسیاری از ایده های جهان مسیحیت در سده های اخیر به میان مسلمانان رخنه کرده است – مفهوم عذاب وجدان از لذت بردن و هماغوشی نیز بنا به باورها و آموزه های غلط کلیسا تاثیر غیر مستقیم خود را گذاشته است بنوعی که ناخوداگاهانه برخی حلیت لذت عمل جنسی در چهارچوب تعهدات مادامالعمر ازدواج دائم را فقط بر خود به همان واسطه حلال میدانند که در ازای آن بهایی بس سنگین تر را بنوعی میپردازند و بس.

لیکن اگر از این نقطه نظر که ما خلق شده ایم تا عبادت کنیم و لحاظ اصل عبودیت و عدم آن، تنها فرق میان ]گناه و ثواب[ یا ]حلال و حرام[ باشد... مانند جهاد و قتال فی سبیل الله در مقابل قتل نفس؛؛ فرق میان «زنا و فحشاء» با «متعه» که حتی حائز ثواب فراوان نیز هست هم به همان دلیل «تفاوت عبودیت» در ارضای شهوت و زنا با عدم لحاظ آن است.

نکته دیگری که همواره بدنبال بیان آن توسط کسی گشته و یافت نکرده ام این است که:

چرا کسی به مسلمانانی که جاهلانه رگ غیرتشان علیه متعه متورم شده و این مخالفت را برای حفظ عفت عنوان میکنند نمیگوید که: برادر عزیز آیا میدانی به همان اندازه که مخالفت تو نقش در ایجاد جو منفی و عدم رواج متعه میگردد، به صورت تضامنی شریک گناه تمام زناکارانی هستی که با غیر آن راه حلال و امر خدا به عبودیت میپرداختند؟

والسلام
افشین

از لطف این همه دوستی که قلبشان برای احیاء این سنت فراموش‌شده می‌تپد، سپاسگزارم.
انشاءالله تلاششان مشکور خدا باشد.