قرآن ضمن آیه 85 سوره بقره، از یک نقص ایمانی سخن می‌گوید که بسیاری در جامعه امروز ما نیز به آن مبتلا هستند.

مفسران ذیل این آیه چنین گفته‌اند که یهودیان بنی‌قریظه و بنی‌نظیر بر سر منافع مادی با هم اختلاف داشتند. بنی‌قریظه به قبیله خزرج و بنی‌نظیر به قبیله اوس پیوستند که هر دو آن زمان از مشرکان مدینه بودند. (اوس و خزرج دو قبیله بزرگ مدینه بودند که قبل از مسلمان شدن مدینه و هجرت پیامبر، همگی مشرک بودند و با هم اختلاف و درگیری داشتند)

در جنگ‌هایی که بین اوس و خزرج می‌شد، یهودیان بنی‌قریظه و بنی‌نظیر به هم‌پیمانان خود کمک می‌کردند و گروه مقابل (که هم شامل مشرکان بود و هم شامل یهودیان هم‌کیش خود) را می‌کشتند اما همین که آتش جنگ فرو می‌نشست، یهودیان جمع می‌شدند و برای آزادی تمام یهودیانی که اسیر شده‌اند (از هر دو گروه) فدیه (جریمه مالی برای آزادی اسیر) می‌دادند تا هیچ یهودی اسیر نماند چرا که پرداخت مال به عنوان فدیه و آزادی یک اسیر، قانون و دستور تورات بود.

قرآن در آیه 85 سوره بقره می‌گوید که ای یهودیان اهل تبعیض! چرا بخشی از احکام دین‌تان (بخشش مال به عنوان فدیه برای آزادی یک هم‌کیش) را قبول دارید و عمل می‌کنید اما بخش دیگری از دستورات دین‌تان (نکشتن همدیگر) را نادیده می‌گیرید و هنگام جنگ و اختلاف به روی هم شمشیر می‌کشید و همدیگر را به قتل (که مورد نهی تورات بوده) می‌رسانید؟ افتؤمنون ببعض الکتاب و تکفرون ببعض؟

* * * * *

ازدواج موقت هم بین مسلمانان چنین شده است. طرف اهل نماز و روزه است اما به این مساله که می‌رسد زیر بار آن نمی‌رود و سعی می‌کند بهانه‌تراشی بکند؛

• برای وقت اضطرار است
• برای مرد متاهل نیست
• فقط برای زن بیوه است
• شهوت‌پرستی است
• زنای شرعی(!) است
• خلاف فطرت است
• تو راضی میشی خواهر و مادرت...؟
• ...

که به همه این مزخرفات ضمن هزاران مطلبی که تاکنون نوشتم، بارها و بارها پاسخ گفته‌ام.

اثر ایمان و تسلیم آنجا ظاهر می‌شود که یک حکم، ضد منافع شخصی من باشد و آن را محترم بشمارم و الا عمل به دستوری که حافظ منافع من است چه افتخاری دارد؟ آیا نشانه ایمان است؟

در برابر مجموعه دستورات الهی؛ مسلمان حقیقی اهل تسلیم است و مسلمان غیرحقیقی اهل تبعیض.