اغلب کسانی که مدتی در شبکه‌های اجتماعی سپری می‌کند، خود به وجود آفات زیاد آن اذعان خواهند کرد. سردبیر بخش روانشناسی مجله مادر مصاحبه‌ای با نویسنده کتاب فوق را از سایت انجمن روانشناسی آمریکا ترجمه کرده که نکات خوبی دارد.
دکتر تورکل، روانشناس اجتماعی موسسه ماسا چوست و نویسنده این کتاب، در عین اینکه اذعان کرده که شبکه‌های اجتماعی باعث حفظ ارتباط با برخی دوستان خوب می‌شود اما معتقد است: با وجود این امکانات، افراد در زندگی شخصی خود تنهاتر شده‌اند و از یکدیگر فاصله گرفته‌اند. این حالت نه تنها روابط آنلاین را تغییر می‌دهد بلکه بر ارتباطات ما با اجتماع، والدین و دوستان تاثیر می‌گذارد. طبق تحقیقات، افرادی که میزان زیادی از وقت خود را صرف روابط آنلاین می‌کنند، در موقعیتی بسیار تنهاتر و منزوی‌تر از زندگی غیر مجازی خویش قرار می‌گیرد که منجر به قطع ارتباط هیجانی، خستگی ذهنی و اضطراب می‌شود.
وی می‌گوید: حجم بالای اطلاعات و مطالبی که نیاز به پاسخ از طرف کاربر را دارد، یکی از عواملی است که باعث می‌شود فرد را از اطرافیانش در دنیای واقعی دور کند تا بتواند پاسخگوی آن حجم بالا از اطلاعات باشد.
جمله آخر این مصاحبه به نظرم جالب و عمیق بود و جای فکر داشت: من نگران این هستم که ما تنهایی و انزوایی که سازنده و ترمیم کننده است را فراموش کنیم و از دست بدهیم.