امر‌الله امانی جامعه‌شناس و استاد دانشگاه در این مصاحبه ضمن اشاره به افزایش تمایل جوانان به زندگی مجردی، آن را دارای معایب اسلامی و اجتماعی دانسته از جمله گفته:
جوانی که برای برهه‌ای از زمان زندگی مستقل و مجردی را انتخاب می‌کند، با نگاه بر زندگی دوست یا اقوام متأهلش در مقام مقایسه برمی‌آید و با نگاه بر زندگی افراد متأهل این ذهنیت در او شکل می‌گیرد که با تشکیل خانواده مواجه با قید و بندهایی خواهد شد که دیگر نمی‌تواند هر ساعتی که دلش خواست به خانه بیاید یا با هر کس که دوست دارد نمی‌تواند مراوده داشته باشد بنابراین متأهل شدن را ایجاد محدودیت‌هایی می‌داند که باید از آن فرار کند...
پی‌نوشت: حرف‌های ایشان هم راجع به کراهت تجرد در احادیث اسلامی و هم راجع به معایب خانههای مجردی صحیح. اما نکته اینجاست که آیا کراهت عزوبت و تجردی که در احادیث هست، فقط مربوط به جوانان مجردی است که دارای زندگی مستقل هستند یا جوانان مجردی که هنوز هم با والدین زندگی می‌کنند، را هم شامل می‌شود که فراموش شده بودند؟ آیا عدم برنامه‌ریزی و انجام تمهیدات لازم اقتصادی و فرهنگی توسط دولت‌مردان برای جوانان مجردی که همراه خانواده زندگی می‌کنند، باعث نشده که ما الآن به زندگی مجردی 30 درصد جوانان برسیم؟ خب پس چرا اینقدر جوانان را متهم می‌کنند؟!