حدس می‌زنم که اکثر خوانندگان وبلاگ، این حدیث را اولین بار است که می‌شنوند!

 همانطور که قبلا گفته بودم، این شب جمعه قصد دارم مطلبی برای شما نقل کنم که فواید زیادی بر آن مترتب است.
بعضی‌ها می‌گویند که حسادت زنان در زمان ما تشدید شده و زمانی که اسلام تعدد زوجات و متعه رو تشریع کرد، زنان حسادت نداشتند و براشون عادی بود فلذا با توجه به تغییر ذائقه زنان، باید حکم خدا هم عوض بشه (!)

آنچه در زیر می‌آید، ترکیبی از مضمون 2 حدیث صحیح‌السند است که در برترین کتب روایی شیعه آمده است. علی‌رغم پرسش از 4 عالم بزرگوار در مورد عبارات مشکل این حدیث، باز هم اگر ترجمه‌ام نقصی دارد، بفرمایید.

محمد بن مسلم میگوید: خدمت امام صادق علیه‌السلام در خیمه‌اش وارد شدم در حالی که او با زنی صحبت می‌کرد.
کمی این و آن پا کردم.

پس امام گفت: نزدیک بیا. این ام‌اسماعیل است (همسر ایشان)
و من یقین دارم که این مکان، مکانی است که خدا حج اول او را تباه کرد!

قصد احرام (برای حج) را داشتم و گفتم که برایم در آن خیمه آب قرار دهید و کنیز آب را برد و آنجا گذاشت.
با آن کنیز بودم... و سپس به او گفتم که سرت را بشوی و خوب خشک کن که خانم (ام‌اسماعیل) متوجه نشود و زمانی که قصد احرام داشتی، بدنت را بشوی و سرت را نشوی، که خانم به تو شک نکند.
(توضیح: در غسل برخلاف وضوء، موالات لازم نیست و می‌توان بخشی را شست و شستن بخشی دیگر را با تاخیر انجام داد)

آن کنیز (پس از شستن سر و خشک کردن آن) داخل خیمه خانم شد تا چیزی بردارد. خانم سر او را لمس کرد و آب به دستش چسبید!!

پس سرش را تراشید و بر آن کوبید، پس به او گفتم که این مکانی است که خدا در آن حج تو را تباه کرد.

حدیث 61 و 62 ص134 تهذیب الاحکام

___________________
پی‌نوشت: 1. کمی ضمیر اخیر مبهم است و معلوم نیست که آن زن سر خود را تراشید (و بواسطه تراشیدن سر، حج‌ش نیز باطل شد) یا اینکه سر کنیز را تراشید و خدا عمل او را برای این غیرت شدید زنانه، تباه کرد.
2. شخصا دو نکته از این حدیث استفاده کردم و برام آموزنده بود:
الف) عدم ایجاد حساسیت توسط امام (برخلاف بعضی از ماها که ممکنه به قصد اذیت، ترویج و ... خانم رو در جریان برخی جزئیات نامناسب قرار بدیم)
ب) اینکه امام قبلش متعرض غیرت آن زن نشد و همانطور که گفتم، حساسیت‌زایی نکرد اما پس از آن رفتار همسرش، با قاطعیت عمل او را محکوم کرد.