* متن زیر را یکی از خوانندگان به عنوان کامنت قرار داده اما بدلیل ارزش محتوایی بالا، در اینجا درج میشود
درجامعه ما کم نیستند زنان بی سرپرستی که به علت طلاق یا فوت همسر از داشتن شوهر محرومند. در این میان بسیار اندکند زنانی که به هر دلیل دغدغه ی معیشت ندارند، ولی قریب به اتفاق این زنان از محرومیتی مضاعف رنج می برند؛ یعنی هم از جهات عاطفی و تأمین غرایز جنسی محرومند و هم بعضاً به دلیل شرایط سخت اقتصادی از تأمین ضرورت های اولیه ی زندگی نظیر غذا، پوشاک و مسکن عاجز می مانند.
اگر از آنان درباره ی ازدواج موقت سؤال کنی، نهایت تنفر خود را از این دیو وحشتناک با زبان ابراز خواهند کرد ولی چون از زبان بگذری و وارد وادی دل شوی، خواهی دید که به ازدواج موقت براساس عقل سلیم به عنوان یک جانشین مناسب، بیش از همه معتقدند و در دل با خود می گویند: ای کاش جامعه به این اکسیر به چشم بد نمی نگریست و ای کاش یک زن بدون سرپرست می توانست برای سرنوشت خود تصمیم بگیرد و در یک انتخاب آزاد از میان مردان یا پسرانی که به او اظهار رغبت می کنند، یکی از شایسته ترین آنان را به عنوان پناه عاطفی خود برگزیند و بر زخم های تنهایی خویش مرهم بگذارد و از امکان مشروع و معقولی که خدا ورسول در اختیار او قرار داده است، استفاده کند وجوانی خود را لابه لای پاره ای تعصبات و توهّمات پایمال نکند.
اما آیا در مردان امروزی چنین حامیانی پیدا میشود که با این نیت اقدام کنند؟