امروز 8Dec و 18 آذره. یکسال پیش در چنین روزی! در این وبلاگ اولین مطلبم را نگاشتم.
چندماهی میشد که تجربه شیرین متعه ای که خدا از فضلش به من عنایت کرده بود میگذشت و من هم تصمیم گرفتم از باب «و اما بنعمة ربک فحدث» و «فذکر انما انت مذکر لست علیهم بمصیطر» از این حلال الهی بنویسم و با ذکر خاطراتی از ایشان در لابلای نوشته هایم، هم آنها را از حالت خشکی بیرون بیاورم و هم اینکه خوانندگان با دیدن نمونه ای با چشم مبارکشان! به «کنکاش در این حکم الهی» و همچنین «انجام آن در صورت موجود بودن مورد مناسب در نزد ایشان» ترغیب شوند تا علاوه بر عمل به این دستور مؤکد شیعی، هم از وقت و جوانی خود استفاده بهتری کنند و هم از حرامهایی که خوف وقوع در آن هست در امان بمانند.
در این یکسال بیش از هزار مطلب در وبلاگ درج شد. (یعنی بطور میانگین روزی 3 مطلب)
و در تمامی مطالبم سعی در بیان آنها با مطالعه دقیق، و ذکر منابع حدیثی/فقهی و همچنین رجوع به متخصص واجد شرایط برای تایید اهمّ آنها داشته و دارم.
مهمترین گلایه ای هم که به مخالفین (و برخی از موافقین) متعه دارم این است که با در نظر گرفتن شرایط زندگی خود و یا تجربه اطرافیان، سعی در جعل حدود ساختگی برای متعه میکنند. این حدود ساختگی در مورد مخالفین همانهایی است که در پرسشهای 16 گانه در کنار وبلاگ لیست شده اند و در این مطلب هم جمع بندی شده است.. و البته همه آنها مسئولند در بیان و عمل نکردن صحیح به این سنت الهی که باعث شده این حلال الهی در چنگال یک مشت بی خبر از دین بیفتد که این حکم مترقی الهی را به لجن بکشند یا به کلی محو کنند.