این هم نامه ی زیبای یکی از دوستان تحصیلکرده:
سلام بر شما
از اینکه اینقدر راحت مینویسید ممنونم
هرچند با کلیات نوشته های شما موافقم اما به نظرم زیرساختهایی لازمه تا حرفهای قشنگ شما عملیاتی بشه.
من مهندسم و فوق لیسانس میخونم
مجردم و هنوز سربازی هم نرفتم و سرکار هم نمیرم
خدارو شکر وضعمون خوبه سرکار میرفتمم اتفاق خاصی تو خونمون نمیفتاد(البته شاگرد درس خونما)
من تا حالا دوست دختر نداشتم
البته الان میخوام به زودی با اتمام درسم ازدواج کنم ان شاالله. شاید تا 7-8 ماه دیگه.
اما میدونید چرا دوست دختر نگرفتم
بخاطر اینکه نمیشد نماز بخونم بعد با دختر نامحرم برم بیرون
روزه بگیرم بعد تلفنی باهاش 3 ساعت حرف بزنم
یا رومی روم یا زنگی زنگ
اما مشکل اینجاست: من مذهبیم حاجی شدم اصلا نمیتونم با یه دختری که اهل نماز و روزه نیست حتی نیم ساعت حرف بزنم(یعنی تو زمینه دوستی ها) از طرفی اون دختر مذهبی هم نمیاد جلو با من مذهبی دوست بشه. اگرم بیاد جلو آیا متعه بشه یا نشه؟ چی ما رو به هم وصل میکنه؟ متعه. تازه به نظر من متعه شرط دار.(میگیرید که؟)
حالا بعدش چی؟ اگر شد آیا باور داره که این موقته یا نه؟ آیا من باور دارم که این موقته یا نه؟ آیا من موجب بی آبرویی اون نمیشم. آیا اون نمیشه؟ هزار هزار تا آیا داره. آیا اگه به بابام که روزی هزاربار بهم میگه دوست دختر بگیر و من با دلایل شرعی رد میکنم بگم گرفتم اما متعمه و فقط دوست دخترم نیست. بابام چی راجع به من فکر میکنه؟ مامانم چی؟ دوستام چی؟چرا ما حلال خدا رو حرام کردیم؟
کشور ما خیلی عقب موندست. دین خدا رو هم که برای راحتی ما اومده برای ناراحتی استفاده میکنی.
البته معتقدم که لازمه متعه و دنبال آن رفتن فقط کار انسانهای باهوشه! برای همین هم اکثر متخصصین عملی! دارای ضریب هوشی بالایی هستند که به این نکته هم بطور پراکنده چند بار در این وبلاگ اشاراتی رفت!
خدمت دوست عزیزی هم که این نامه رو فرستادن عرض میکنم که ازدواج موقت مستحبه و شما پس از برآورد «بایدها» و «نبایدها» یا به عبارتی ضرورتها و منع هایی که در سر راه شماست ممکنه به این نتیجه برسید که انجام دادنش برا شما مضراتی داره یا برعکس به این نتیجه برسی که واجبه!