یکی از خوانندگان وبلاگ مطلبی دقیق در مورد تفارق نحله ی ضاله عرفان با دین برای ما ارسال کرده اند به این مضمون:
به نام خدا. سلام. یکی از نتایجی که چند وقت پیش به آن رسیده بودم با دیدن فیلمی که دیشب از شبکه‌ی یک سیما داد برایم مسلم‌تر شد؛
وقتی به اهل عرفان می گویی راه درست یکیست و آن دین است و اخلاق های عارفانه هرچند ما را خوش آید معیار درستی نیست آنان می گویند:
ما اخلاق را از دین می گیریم. عرفان در خود دین است.ولی گاهی هم که در تنگنا می افتند یادشان می رود که راه یکی است و به یاد اخلاق های عارفانه می افتدند و سریع خودشان را لو می دهند که درست است فلان کار شرعی‌ست اما اخلاقی نیست.
دلمان می سوزد فحش می شنویم اما انشاءالله به لطف همون خدایی که متعه رو تو قرآنش آورده جهنم نریم.
وَمَا کَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تُؤْمِنَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَیَجْعَلُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِینَ لَا یَعْقِلُونَ قُلِ انْظُرُوا مَاذَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَمَا تُغْنِی الْآیَاتُ وَالنُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لَا یُؤْمِنُونَ 100و101سورةیونس