-
کجان اونا که میگن کلاه «شرعی»؟ بیان بجا عربا به چینی ها فحش بدن. آدم فحاش که براش مهم نیست باید به یکی فحش بده خب!
- بنازم به این عمَر! میدونی چرا؟ چون تونست با چین مقابله کنه و این سنت رو از ریشه بکنه طوری که ایران قبل صفویه (که اکثرا سنی بودند) هم نتونستن فرهنگ چینی شون رو حفظ کنن!!
دکتر نوشیروان کیهانی زاده (دکترای مطالعات آسیایی از آمریکا) در سایتش نوشته که ازدواج موقت 21 قرن پیش با اقتباس از چین در ایران رایج بوده! (یعنی چند قرن قبل از ظهور اسلام)
_______________________
پی‌نوشت: بدلیل اینکه شاهد حذف برخی مطالب وبلاگ‌های دیگر و از کار افتادن لینک مطلب هستم، صلاح دیدم که مطلب لینک مورد اشاره در بالا رو اینجا کپی کنم.
برپایه گزارش سفیر چین در ایران باستان به امپراتور وقت این کشور که در دفتر «وقایع و عملکرد» دودمان «چه این = شین = کین» درج شده است؛ این سفیر، متعه (ازدواج موقت ـ صیغه) را که از قرنها پیش از آن در چین رواج داشته به ایرانیان آموخته و این نوع ازدواج (از 21 قرن پیش) در ایران رایج شده است. مورخان فرنگی که وقایع دوران امپراتوری دودمان «چه این = چین» را ترجمه و تفسیر کرده اند، با محاسبات تقویمی و تبدیل سال قمری چینی به میلادی، تاریخ درج گزارش مورد بحث را سپتامبر سال 78 پیش از میلاد تعیین کرده و نوشته اند که سفیر مورد بحث به امپراتور گزارش کرده بود که ازدواج متعه (موقت) را که طبق فرهنگ مان (فرهنگ کنفوسیوسی) با هدف حفظ سلامت جامعه رواج دارد؛ به ایرانیان آموزش دادم و در آنجا رایج شده است. ایرانیان طبق آیین خود (آموزش های زرتشت) از داشتن زن دوم اکراه داشتند که راه حل خودمان را برایشان تشریح کردم، پذیرفتند، مسئله حل شد و پسر شاه اسبق نخستین ایرانی بود که به سبک ما برای خود متعه (کانکوباین) انتخاب کرد.
مورخان فرنگی در تفسیر عبارت «پسر شاه اسبق» نوشته اند که ایران پس از درگذشت مهرداد دوم (شاه ایران از دودمان اشکانیان)، از سال 87 تا سال 78 پیش از میلاد شاه نداشت، و سرانجام سنای ایران (مهستان) پس از ده سال فرهاد سوم عموی مهرداد دوم (شاه متوفا) را به شاهی برگزید، و از این تحولات چنین برمی آید که مهرداد دوم دارای پسر نبوده است و سفیر وقت چین این فرصت را به دست آورده که موضوع «همسر دوم، با همان مقام و امتیازات همسر اول» را مطرح کند و چون پذیرفته نشده بود موضوع «متعه (کانکوباین ـ صیغه)» به سبک چین را مطرح می سازد که این پیشنهاد مورد قبول قرار گرفته و پس از آن در ایران رواج یافته که ادامه دارد.
حکومت دودمان «چه این = چین» از سال 221 پیش از میلاد تا سال 24 میلادی (به مدت 245 سال) دوام داشت. رسم درج وقایع و عملکرد روزانه امپراتوران چین در طول چند سلسله ادامه داشت و این یادداشت ها تا به امروز باقی مانده اند. ایرانیان بودند که کشور چین را به نام این دودمان خواندند که این نام بعدا از ایران به روم انتقال یافت و جهانی شده است.
قدمت انتخاب زن دوم و متعه های متعدد (صیغه) در کشور چین به قرن ها پیش از دودمان چین (شین) بازمی گردد. این رسم تا آغاز زمامداری مائو تسه تونگ (نیمه قرن 20) به همان صورت ادامه داشت که بنظر می رسد پس از فوت وی ازسرگرفته شده است. هفتم سپتامبر 2007 رسانه ها گزارش کرده بودند که «پانگ ژیایو» 63 ساله شهردار سابق شهر ژینان واقع در ایالت شرقی شاندونگ، 11 کانکوباین (متعه) داشته است و تنی چند از همین زوجه های موقت چند مورد سوء استفاده او را افشاء کرده اند که تحت تعقیب قضایی قرار گرفته است. شوهر یکی از این متعه ها قبلا اعدام شده بود. داشتن متعه در هنگ کنگ چین از سال 1971 (زمان سلطه انگلیسی ها) ممنوع شده است. دین یهود، اسلام، فرقه مسیحی مورمون تعدد زوجات را مشروع ساخته اند.