لجاجت با آفتاب روشنی مثل متعه که جای خود دارد. امروز چیز جالبی در باب همین کوردلی برخی ها دیدم.
یه وبلاگ نویس مطلبی نوشته بود و به نقل از یکی از محققین کم نظیر صوفیه، گفته بود: این جناب «حسنعلی نخودکی» (که اینقدر میپرستنش بعضی از خانما!) با عرض معذرت، روم به دیوار، شرمنده ها !، اما قطب فرقه چـشـتـیـه صوفیه تشریف داشتن.
فردی درویش که روی پوست پلنگ! میشینه هم براش کامنت گذاشته بود که: لعن علیک وعلی ابیک و علی امک
* * *
بعضی ها آنقدر بر بتهایی که از شخصیتهای محبوبشان تراشته اند، جمود دارند که اگر خود خدا هم بیاد و بگه باز قبول نمیکنن. بنازم سختی قلب رو که هیچ چی درش نفوذ نمیکنه!!! بقول قرآن ؛ از دل سنگها هم ممکنه آب بیرون بیاد یا سنگی از خشیت خدا بیفته و بشکنه اما دل بعضی ها سخت از اونه.
فهی کالحجاره او اشد قسوه و ان من الحجاره لما یتفجر منه الانهار و ان منها لما یشقق فیخرج منه الماء و ان منها لما یهبط من خشیه الله