خبرگزاری بین المللی زنان در آدرس فوق نوشته:
اینترنت به عنوان یک ابزار در ایران و برخی کشورهای دیگر همیشه برای عده‌ای در مظان اتهام قرار داشته؛ ابزاری برای دسترسی به اطلاعات ممنوعه، برقراری روابط ممنوعه و دیدن دنیای ممنوعه. گسترش فیلترینگ و محدود کردن دسترسی کاربران به اینترنت از راه‌هایی مانند ایجاد اختلال و کندی در سرعت اینترنت و انتقادات تند، دلیل این مدعاست.
با وجود واکنش‌های تند مسئولان در مقابل عوارض گسترش استفاده از اینترنت، مسئولان نسبت به راه‌اندازی سایت همسریابی به صورت موقت یا دایم حساسیتی ندارند و حتی وزارت ارشاد به این سایت‌ها مجوز فعالیت داده است. آنچه بین تمام این سایت‌ها که زنان و مردان جوان با ذهنیت پیدا کردن همسر به صورت موقت یا دایم، همسان یا دوست به عضویت آنها در می‌آیند، مشترک است، یکی ثبت شدن این سایت‌ها در وبگاه ساماندهی سایت‌های اینترنتی وزارت ارشاد و دیگری نظارت پلیس بر محتوای این سایت‌هاست.
در ادامه مطلب هم 4 سایت اینترنتی iranzendegi.com و gohardasht.com و tooba24.ir و 2hamsan.com به همراه ویژگی‌هایشان معرفی شده‌اند...
پی‌نوشت: به نظرم ادعای حساسیت نداشتن و صورت نگرفتن برخوردی با سایت‌های همسریابی (لااقل از نوع موقت) ادعایی بس گزاف است. هم در سایت‌های اینترنتی، امثال سایت «خوبان» بودند و هم در وبلاگ‌ها، که کاملا مودبانه و دقیق و موقر کار می‌کردند اما بسته شدند و همین باعث شد که بنده اکیدا هر نوع فعالیت در این زمینه را برای خودم ممنوع کنم.
قبل از شایع شدن اینترنت هم برخی افرادی که بدون اینترنت سعی در ترویج عملی این سنت مرده و رساندن موارد مناسب به هم معروف می‌شدند، از سوی افراد ناشناس برایشان پاپوش‌هایی درست می‌شد و مانع کارشان می‌شدند. اینها را گفتم که اگر کسی ناآگاه است، به صرف خواندن امثال این خبرها تصور نکند که اینجا گل و بلبل است و فقط مشکل از جوانان است یا فقط تهاجم فرهنگی عامل مشکلات است...