چه بسیار است فردی که با احسان و نعمت خداوندی، کمکم به عذاب او نزدیک میشود.
و بخاطر پوشیده ماندن گناهش مغرور میگردد
و از این که، مردم او را به نیکی یاد می کنند، فریفته میگردد.
و خداوند، هیچکس را به چیزی چون مهلت دادن، نیازموده است.
نهج البلاغه/حکمت112: امام علی ع: کَمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِالْإِحْسَانِ إِلَیْهِ وَ مَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَیْهِ وَ مَفْتُونٍ بِحُسْنِ الْقَوْلِ فِیهِ وَ مَا ابْتَلَی اللَّهُ سُبْحَانَهُ أَحَداً بِمِثْلِ الْإِمْلَاءِ لَهُ.