خوبه امروز بهانه‌ای شد که هدیه‌ای برای مادر گرامی بخرم و سه عدد گل رُز و داوودی و خلاصه کلی دلش رو شاد کنم.

در قرآن پس از مخصوص کردن عبادت به خدا، تاکید ویژه‌ای بر احترام به والدین شده (و قضی ربک الا تعبدوا الا ایاه و بالوالدین احسانا...) و قبلا در این مطلب هم نمونه‌ای از روایات را که به حالت دعا از زبان امام سجاد بیان شده عرض کردم.

امروز روایتی را ارائه می‌کنم که موید این نکته است که احترام به پدر و مادر ارزش بسیاری دارد و احترام و تکریم‌های آن فرد، نزد معصومین معیاری برای محبت و احترام به او بشمار می‌رود:

الکافی2/161: خَبَّرْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع بِبِرِّ إِسْمَاعِیلَ ابْنِی بِی فَقَالَ لَقَدْ کُنْتُ أُحِبُّهُ وَ قَدِ ازْدَدْتُ لَهُ حُبّاً إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص أَتَتْهُ أُخْتٌ لَهُ مِنَ الرَّضَاعَةِ فَلَمَّا نَظَرَ إِلَیْهَا سُرَّ بِهَا وَ بَسَطَ مِلْحَفَتَهُ لَهَا فَأَجْلَسَهَا عَلَیْهَا ثُمَّ أَقْبَلَ یُحَدِّثُهَا وَ یَضْحَکُ فِی وَجْهِهَا ثُمَّ قَامَتْ وَ ذَهَبَتْ وَ جَاءَ أَخُوهَا فَلَمْ یَصْنَعْ بِهِ مَا صَنَعَ بِهَا فَقِیلَ لَهُ یَا رَسُولَ اللَّهِ صَنَعْتَ بِأُخْتِهِ مَا لَمْ تَصْنَعْ بِهِ وَ هُوَ رَجُلٌ فَقَالَ لِأَنَّهَا کَانَتْ أَبَرَّ بِوَالِدَیْهَا مِنْهُ.

عماربن‌حیان گوید: امام صادق را از نیکی پسر اسماعیل نسبت به من آگاه کردم.
فرمود: من او را دوست داشتم و اکنون محبتم نسبت به او بیشتر شد
خواهر رضاعی رسول خدا نزد او آمد، چون او را دید شادمان شد و روپوش خود را برای او پهن کرد و خواهرش را روی آن نشاند. سپس رو به او نشست و با او حف زد و در رویش لبخند می‌زد...
سپس برخاست و رفت و برادرش آمد.
حضرت رفتاری که درباره خواهرش کرده بود، درباره او انجام نداد.
به حضرت عرض شد که با خواهرش رفتاری کردی که با او نکردی با آنکه او مرد است.
پیامبر فرمود: برای آنکه وی نسبت به پدر و مادرش، مهربان‌تر از برادرش است.

خلاصه هر کی طالب توجه بیشتر امام زمانه، بسم الله