در یکی دو هفته اخیر بحث «حجاب» و عفاف و راهکارهای گسترش (منظور همون اجبار هست!) و مقابله با بی‌حجابی‌ها، موجب تولید کلمات درربار از سوی بسیاری مسئولین شده و همچنین سخنرانی‌ها و مقالات خوب و بد.
مثلا یکی میگه بدحجاب‌ها حق سفرزیارتی ندارن و یکی از تولید جلابیب با 14 قابلیت! خبر داده (انگار مشکل بی‌حجابی مردم نوع چادره) نماینده‌های مجلس هم گران این هستن که چرا ما قانون تصویب می‌کنیم مردم عمل نمی‌کنن! برخی ائمه جمعه هم طبق معمول، بی‌حجابی را توطئه نابکارانه عناصر ضدولایت و ضد نظام! نامیده‌اند. از آن طرف هم بعضی‌ها سعی در جعل استفتاء و توجیه برخی بی‌حجابی‌ها می‌کنند.
و صدها خبر شبیه این.
اما محکم‌ترین حرف را به نظر من خانم عزت‌السادات میرخانی که یکی از اساتید دانشگاه امام‌صادق علیه‌السلام هست زده‌اند؛ با آگاهی زنان به فقه، می‌توان عفاف فراگیر می‌شود.
البته همان‌طور که گفتم «حرف» خوبی زده اما آشنایی مردم ما با فقه چقدر بوده و چقدر در این زمینه تلاش شده و بالعکس؛ در سی سال پس از انقلاب، چقدر برای گسترش تفکرات عرفانی و تقلید چشم‌وگوش بسته تاکید شده؟
رواج این تفکرات تا به حدی بوده که همین قشر متدین ما معنای «تشخیص مصداق» را نمی‌داند و همین که مرجعش بگوید «سیگار حرام است» یا «سود بانکی بالای 4% حرام است» بی‌خیال دین می‌شود! و متوجه نیست که این‌گونه تشخیص مصداق‌ها از سوی مرجع ارزشی ندارد. یک نمونه دیگرش اوایل و اواخر ماه‌های قمری است و این همه سروصدای پوچ و بی‌ارزشی که هر ساله برای آن می‌شود.