مقدمه: برای کسانی که علاقمند به اخبار علم و تکنولوژی باشند، نارنجی سایتی شناخته‌شده و البته بدلیل پرکاری، متمایز از رقبای خود است.
کپی‌پیست مطالب دیگران و انتشار آن به نام خود همواره یکی از آفات تولیدکنندگان محتواهای ارزشمند وب است که نارنجی نیز از آن در امان نمانده و در این مطلب ضمن گلایه از آن، وبلاگ‌نویسان را دعوت کرده که درباره آن بنویسند و این مطلب بنده اجابتی از امر ایشان است...

هرچند صرف درج کردن اسم منبع به جای لینک کامل یک مطلب کار صحیحی نیست اما همین مقدار هم باز خوب است.
در ادامه چند نمونه از اشکالات «درج مطالب دیگران به نام خود» را که به ذهنم می‌رسد عرض می‌کنم و خوشحال می‌شم که دوستان هم تکمیل بفرمایند.

• عدم توانائی در پاسخ‌گوئی به سوالات مخاطبین دزد!
  چندی پیش یکی از اساتید دانشگاهی از من کسب اجازه کرد که یکی از مقالات ارزشمندی که چند روز تهیه آن وقتم را گرفته بود، بدون نام بردن از منبع برای دانشجویان ارائه بده.
  بهش گفتم به فرض که من اجازه بدم، اگه چهارتا سوال در این مورد از شما بپرسند و شما نتونی جواب بدی، خجالت نمی‌کشی جلوشون؟!
• خراب شدن وجهه و اعتبار فرد سارق نزد مخاطبین فهیم
  
  1. اگر شما صاحب یک سایت باشید، یکی از بهترین روش‌های جذب مخاطبین موتورهای جستجو است. شما می‌توانید حق دسترسی موتورهای جستجو به سایتتان را ببندید تا صتحب اصلی مطلب شما آن را کپی کرده‌اید اما با این کار تعداد زیادی بازدیدکننده را از دست خواهید داد.
     همچنین اگر مخاطب شما به اصل بودن مطلب شما مشکوک شود یا بخواهد پیرامون آن مطلب بیشتر بداند، کافی است از گوگل کمک بگیرد تا متوجه شود که مطلب شما از سایت دیگری کپی شده است و شاید برای همیشه شما را ترک کند.
  2. طریقه دیگر مخدوش شدن وجهه فرد دزد، ارجاعاتی است که گاهی نویسنده اصلی به مطلب قبلی خود می‌دهد اما فرد سارق بدون توجه به آنها، فقط مطلب را CopyPaste می‌کند. مثلا در بخشی از مقاله نوشته: «همانطور که در مطلب قبل گفتیم...» !!
• سلب‌مسئولیت نکردن از خود با درج نکردن نام منبع
  اگر شما منبع مطلب را بزنید، مسئولیت «صحت» داشتن و «عدم کذب» بودن آن را متوجه منبع اصلی می‌کنید.
  این امر خصوصا در مورد مطالب «مذهبی» اهمیت دوچندان دارد. مثلا در بحث روزه ماه مبارک رمضان، چنانچه شما بگی فلان حدیث رو (که دروغ باشه) در کتاب یا روزنامه ... خواندم، روزه شما باطل نمیشه اما اگر مستقیم خودت بگی که پیامبر چنین گفته (بدون ذکر منبع) و پیامبر اونطور نگفته باشه، روزه شما باطل میشه.
• ضرر زدن احتمالی به خواننده به واسطه اعتماد کاذب ایجاد شده با مطالب سرقتی
  این نکته رو خود من زیاد متوجهش نبودم و یکی از دوستان خوبم بهم تذکر داد.
  فرض کنید شما با سرقت مطالب دیگران، خودتون رو یه آدم حاذق و ماهر در یک بحث مثل پزشکی معرفی کنید. بعدا ممکنه یک مطلب غلط از خودتون بنویسید (مثلا در پاسخ به یک سوال مخاطبین‌تون درباره مصرف یک دارو) و خوانندگان به دلیل اینکه اعتمادشون با مطالب سرقتی قبلی به تخصص شما جلب شده، به حرف شما گوش کنند و ضرر بزرگی کنند.
  این نکته نیز مثل نکته قبلی، در مورد مسائل دینی اهمیت دوچندانی دارد و خسران اخروی فرد سارق مطالب را می‌تواند در پی داشته باشد.

نظرات شما می‌تواند مکمل این 4 نکته‌ای باشد که فی‌البداهه به ذهنم رسید