از امام صادق علیه‌السلام نقل شده که فرمود:
هرگاه بنده‌ای گناه کند و خدا اراده خیر نسبت به او کند، نقمت و امری سرزنش کننده پس از آن گناه برای آن بنده پیش می‌آید تا «استغفار» را به یاد او آورد
و هرگاه بنده‌ای گناه کند و خدا اراده شر نسبت به او کند، نعمتی پس از آن گناه برای آن بنده پیش می‌آید تا «استغفار» را از فراموش کند.
علل الشرایع 2/561: اذا اراد الله بعبده خیر فاذنب ذنبا، تبعه نقمة و یذکره الاستغفار
و اذا اراد الله تعالی بعبده شرا، فاذنب ذنبا تبعه بنعمة لینسیه الاستغفار و یتمادی به
و هو قول الله تعالی «سنستدرجهم من حیث لایعلمون» بالنعم عند المعاصی
_______________
سوال از دوستان فاضل و اهل‌علم: ضمیر هاء در «به» مرجعش چیست؟
15 سال پیش نگاشته شده