این هم بخشی از قصیده کوثریه سید رضا هندی توسط فقیه برجسته، آقای قمی قرائت شد
فقد اسرفت و ما اسلفت لنفسی ما فیه اعذر
سودت صحیفة اعمالی و وکلت الامر الی حیدر
هذا عملی فاسلک سبلی ان کنت تقر علی المنکر
هو کهفی فی نوب الدنیا و شفیعی فی یوم المحشر
هل یمنعنی و هو الساقی ان اشرب من حوض الکوثر
ام یطردنی من مآئدة وضعت للقانع و المعتر
یا من قد انکر من آیات ابا حسن ما لا ینکر
ان کنت لجهلک بالایام جحدت مقام ابی شبر
فاسال بدرا و اسال احدا و سل الاحزاب و سل خیبر
قاسوک ابا حسن بسواک و هل بالطود یقاس الذر
صرف شد عمر من به لهو و لعب عذر من از گناه من بدتر
خط کشیدم به صفحهء اعمال امر خود وا نهاده با حیدر(ع )
اینچنین کن که راه و رسم من است گر مُدام است کار تو مُنکر
در مصایب بود مرا ملجأ او شفیع من است در محشر
او بود ساقی و کجا مَنعم می کند از سِقایت کوثر؟
یا کند منع من ز مائده ای که بود بهر قانع و مُعتَرّ؟
ای که منکر شوی به آیاتی که بده بوالحسن (ع ) بر آن مظهر!
گر ندانی تو وقعهء ایّام که شوی منکر ابی شبّر
کن سؤال از قتال بدر و احد جنگ احزاب و غزوهء خیبر
غیر تو با تو همطراز کنند! چه قیاس است کوه را با ذر؟!
این هم یک مولودی آرام! برای میلاد امام علی علیه السلام