این نامه یک خواننده وبلاگ از شمال کشور است که دیشب به جی‌میلم ارسال کرده است:
تو هم مثل اینکه دچار افراط و تفریط هستی؛ انجام زیاد هر مستحبی نمی تواند موجب قرب به پروردگار شود گرچه انجام عمل واجب هم اگر بیش از اندازه باشد نه اینکه موجب قرب نمیشود بلکه بعضا گناه هم محسوب میشود.
خداوند دین را حد وسط قرار داد تا تعادل در همه زمینه‌ها حفظ شود با اینکه نماز از اهم واجبات است اما اجازه نداریم تمام وقت در نماز باشیم چه برسد به اعمال مستحب.
این مطلب را تذکر دادم تا دیگر در صفحه پرسش و پاسخ شماره 3 نگویی هر چه بیشتر متعه کنیم به خدا نزدیکتر می شویم.
سعی کن به مراجع اعتماد کنی و از خودت قرآن را تفسیر نکنی چون آنوقت گناه‌آلوده‌شدن دیگران نصیب تو می شود.
خب بنده باز هم میگویم: هر چه بیشتر متعه کنیم به خدا بیشتر نزدیک میشویم!!
علاوه بر توضیحات خوبی که در پرسش و پاسخ شماره 3 درج شده عرض میکنم که:
تعادل مورد نظر اسلام، لزوما در همه موارد آن چیزی نیست که من و شما فکر میکنیم و برای رسیدن به منظور دین، چاره‌ای جز مراجعه به روایات و متخصصین آن نداریم (که اشاره کردید)
فلذا نباید روایت «خیر الامور اوسطها» و آیه «کنتم امة وسطا» و امثال آن را دستمایه کرد. مثلا در این مطلب، به حدیثی اشاره کردم که میگوید: از خصلتهای مشترک همه پیامبران، زیاد رابطه‌داشتن با همسران خود است در حالیکه از دید دیگران ممکن است اسم این کار عدم‌تعادل باشد. فلذا یه این دوست عزیز، حرف خودشون رو توصیه میکنیم که:
سعی کن به مراجع اعتماد کنی و از خودت قرآن را تفسیر نکنی چون آنوقت گناه‌آلوده‌شدن دیگران نصیب تو می شود.