البته منظورم از تیتر فوق، متعه نیستا! بلکه منظورم یک بازی وبلاگیه که یکی! راه انداخته.
قاعده بازیهای وبلاگی هم اینطوریه که یکی بازی رو راه میندازه و از دیگران میخواد که در باره اون موضوع خاص یه مطلب بنویسن، هر کس ذیلش کامنت گذاشت، دعوته به بازی و باید! یه مطلب با اون موضوع بنویسه.
تو بازی وبلاگی آرزوهای محال، قراره از آرزوهایی بنویسیم که محالند!
آرزو دارم که یه روزی برسه که همه بتونن ازدواج کنن (موقت یا دائم) و این نیاز رو که مثل غذاخوردن طبیعیه، از راه درستی که خدا قرار داده، تامین کنند
نه اینکه به راه های حرام متوسل بشن یا اینکه خودخوری کنن و انرژی و فکر و ذکرشون رو روی این تجرد بذارن.
کاش همه بتونن از راه صحیح نیاز هم رو برطرف کنن تا با توانایی و انرژی بالاتر و فکر آزادتری بتونن به سمت اهدافشون پیش برن.
البته این آرزو محال نیست، روزنه امیدی هست، شاید پس فردا، یا یکی از جمعه های دیگر.