این عنوان مقاله ای بود از یک بلاگ. نکته مهمی که باید به آن توجه داشت، اخروی بودن فلسفه و هدف احکام است و جز آن مقداری که معصوم بیان کرده، در مورد سایر احکام، راهی به فهمیدن مصلحتهای اخروی احکام نداریم. (امثال خواب و شهود! و... دلیل نمیشود)
در مورد سوال (لینک فوق) هم باید گفت که مقدمه غلطه، یعنی شراب برای ضررش حرام نشده، بلکه مفاسد دیگه ای داره که خدا گناهش رو بزرگ دونسته (اثمهما اکبر...) وگرنه مقدار کم شراب رو برخی اطباء ممکن است تجویز کنند (کما اینکه در زمان ائمه هم بوده)
اما سیگار، فی نفسه و بخودی خود حرام نیست مگر اینکه مستلزم حرام دیگه ای باشه، مثلا ضرر مهم به بدن زدن یکی از این موارد ممنوع هست. حال در اینجا وظیفه مکلف است که تشخیص دهد آیا سیگار مصداق این حکم (حرمت اضرار به نفس) هست یا نه؟ البته برخی مجتهدین ما (و خصوصا آقای مکارم!) زحمت این تشخیص مصداقها رو هم برای مکلفینشون زیاد میکشن!!! اما در عمل، برای مکلفی که میدونه حکم اصلی فقهی چیه (مثلا در اینجا حرمت ضرر عمده نه حرمت سیگار)، تشخیص مصداق مکلف میتونه چیزی غیر از فتوای تشخیص مصداقی اون مجتهد باشه و میتونه به همون عمل کنه. (منتها باز هم میگم، بشرطیکه کاملا بدونه اصل حکم چیه و این حرمت ثانوی به چه چیزهایی بند شده)