سیدعباس سیدمحمدی وبلاگ‌نویسی است که نقدهایش بر صفحات وبی که میخواند را با ذکر لینک آن، بدون هیچ محافظه‌کاری بیان میکند. (البته کاری به درست و غلط مطالبش ندارم)
مطلب امروز ایشان برایم جالب بود و موجب تشفی خاطرم شد! که عینا نقل میکنم:
«حضرت آیت الله محفوظی از علمای معاصر قم برای نگارنده نقل فرمودند: پس از فوت مرحوم شیخ عبدالله (ره)، اطاق مخصوصش را در اختیار حضرت آیت الله شیخ شعبان دیو شلی گیلانی (ره) گذاشتند و آن بزرگوار هرگز بدون وضو وارد آن اطاق نمی شد.
اتفاقً روزی خانمی بدون اجازه و بی وضو وارد اطاق شد و معظم له بشدت عصبانی شده و به او عتاب فرمودند، پس از فوت مرحوم دیوشلی گیلانی (ره)، اطاق در اختیار حضرت آیت الله شیخ مرتضی لاهیجی قرار گرفت. ایشان اطاق را قفل زده وفرمودند: احتیاطی که مرحوم شیخ شعبان می کرد و بدون وضو وارد نمی شد. ما نمی‌توانیم و قداست این مکان شکسته می شود، همان بهتر که بسته باشد.»
نقد ایشان:
- قداست مکان؟ قداست اتاق مخصوص؟ منظورشان اصولاً چه قداستی است؟
- مرحوم آقای شیخ شعبان دیوشلی گیلانی به هر دلیل اراده اش این بوده خودش بدون وضو وارد اتاق یادشده نشود. خب. اشکال ندارد. اما چه وجهی دارد ایشان برای دیگران تعیین کند بی وضو وارد آن اتاق نشوند و اگر بی وضو وارد شدند، ایشان به شدت عصبانی شود و به فرد بی وضو عتاب کند؟
- قداست احتمالی ی اتاق یادشده، از قداست کعبه و قداست مرقد رسول‌الله و قداست مرقد امامان‌معصوم که بیشتر است؟ پس اگر آقای دیوشلی گیلانی و آقای شیخ مرتضی لاهیجی به دلیل خود برای وارد نشدن بی‌وضو به اتاق یادشده پایبند باشند، آیا از دید ایشان اصولاً نباید در ِ کعبه و در ِ حرمهای معصومین را بست؟! چون قاعدتاً فرد بی‌وضو هم وارد این مکانها می شود.