*  اشاره: مقاله زیر با امضای «محمدصادق» دیروز برای درج در این وبلاگ به دستم رسید که با کمی ویرایش تقدیم میشود.

در این مقاله به به بیماری عشق میپردازم که سخت ترین لحظات را در زندگی انسان بوجود می آورد و عوارضی مانند ناامیدی، بی میلی به زندگی میل به خودکشی، بی اشتهایی، فراموشی، حواس پرتی، اختلال نظام زندگی و...

=========
معاینه بیماری
=========

طبق روایتی از امام صادق علیه السلام، علت ایجاد این حالت درونی اینگونه بیان می شود:

صدوق فی الامالی عن مفضل بن عمر؛ قال سألت أبا عبد الله عن العشق قال قلوب خلت من ذکر الله فأذاقها الله حب غیره

مفضل بن عمر درباره عشق از امام صادق علیه السلام سوال کرد.
حضرت فرمود: دلهایی که از یاد خدا خالی شده پس خدا محبت غیر خود را به آن چشانده است.

با انضمام این حدیث و آیه شریفه زیر از سوره رعد؛

الَّذینَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُآنها

کسانی هستند که ایمان آوردند و دلهایشان به یاد خدا مطمئن شد
آگاه باشید که دلها تنها با یاد خدا آرامش می یابد.

به این نتیجه میرسیم که تنها راهی که دلها را آرامش می دهد و غم و غصه را از بین می برد «ذکر الله» است.
طبق حدیث با عشق، دل خالی از «ذکر الله» میشود و چون تنها چیزی که به قلب آرامش می‌دهد «ذکر الله» است با وجود عشق و یاد غیرخدا دل ناآرام است و این ناآرامی وقتی که معشوقه از دست می رود نمود پیدا می کند تا حدی که این ناآرامی و غم و غصه نزدیک است انسان را به هلاکت بکشد.

=========
نسخه بیماری
=========

در کتاب مکارم الاخلاق از نبی اکرم صلی الله علیه وآله و سلم روایت شده هر که این دعا رابخواند خدا هم و غم او را از بین می برد و بجای ناراحتی خوشحالی می آورد.

اللهم إنی عبدک و ابن عبدک و ابن أمتک ناصیتی بیدک ماض فی حکمک عدل فی قضاؤک أسألک بکل اسم هو لک سمیت به نفسک أو أنزلته فی کتابک أو علمته أحدا من خلقک أو استأثرت به فی علم الغیب عندک أن تجعل القرآن ربیع قلبی و نور صدری و جلاء حزنی و ذهاب همی

همانگونه که در قسمت علت بیماری بررسی شده می تونیم با توجه به آن علاج را هم یافت و اون اینکه دل انسان با «ذکرالله» معالجه بشه. حالا ببینیم منظور از ذکر الله چیست؟

اگر چه نویسنده المیزان «ذکر الله» را اعمّ از ذکر لفظی و عملی گرفته ولی می توان هر کدام از ذکر و یاد زبانی و یا عملی را مراتبی از یاد خدا در نظر گرفت و من قصد دارم اینجا به ذکر زبانی بپردازم.

طبق آیات قران،از خود قرآن کریم به عنوان «ذکر» یاد شده است.
در احادیث، از پیامبر صلی الله علیه و آله و امیرمومنین و اهل بیت‌ش علیهم السلام به عنوان ذکر الله یاد شده.

=========
نتیجه گیری
=========

1. عدم قرائت قرآن می تواند از مصادیق خالی شدن دل از «ذکرالله» باشد.قرآنی که طبق حدیث وقتی خوانده می شود با خون و گوشت جوان مومن مخلوط می شود.
2. در حدیث مکارم الاخلاق (که چند سطربالاتر گذاشتم برای رفع هم و غم) در آخر آن دعا، به قرآن توجه داده شده است.
3. در سوره یونس از قرآن به عنوان «شفاء لما فی الصدور» یاد شده که یعنی: قرآن آنچه در دلها است را شفا می دهد.
4. پر کردن دل با یاد نبی اکرم صلی الله علیه وآله و اهل بیت مطهرش (با زیارت و دعا وارسال هدایای معنوی و شرکت در مجالس ذکر و روضه ایشان و...) ودرود و صلوات بر اون بزرگواران، دل را پر از «ذکر الله» میکند.

والسلام علی عباد الله الصالحین