در خصوص استخاره سوال و بحث زیادی میشود که این یک استفتاء از آیةالله سیستانی جمع‌بندی چیزهائی است که قبلا از طریق تحقیق برای بنده هم مسلم شده بود:

السؤال: کیف تکون الاستخارة؟ ما هی کیفیتها؟ واذا کنت محتارة بین شیئین وظهر لی بعد الاستخارة ان احدهما سلبی فهل یجب علی الا افعله واذا فعلته ما هو الحکم؟
الجواب: الاستخارة طلب الخیر من الله تعالى وهی دعاء فربما یستجاب وربما لا یستجاب وعلى کل حال فلیس لها طریقة خاصة واردة فی الشرع وانما دأب العلماء على فتح القرآن بعد التوجه الى الله تعالى وطلب الخیر منه ویستدل بالآیة الاولى فی یمین الصفحة على کون العمل خیرا او شرا ولا یوجب ذلک تکلیفا ولا یدل على الواقع فالغیب لا یعلمه الا الله تعالى ولم یجعل الله لنا نافذة للغیب ولکن الاستخارة تفید فی وقت الحیرة وعدم امکان الرجحان فی احد الطرفین فتکون هی مرجحة لاحدهما ولا تحرم مخالفتها.

ترجمه تقریبی:

سوال: استخاره و نحوه آن چگونه است؟ آیا مخالفت با آن جایز است؟

پاسخ: استخاره طلب خیر از خداست
و مانند هر دعاء دیگری ممکن است مستجاب بشود یا نشود
برای استخاره روش خاصی در شرع وارد نشده
و روش علماء بر باز کردن قرآن بعد از «توجه به خدا و طلب خیر از او» می‌باشد و راهنمائی طلبیدن برای خیر یا شر بودن مطلب با اولین آیه صفحه سمت راست
و استخاره موجب تکلیف (واجب) نمیشود و دلالت بر واقعیت ندارد
چرا که غیب را جز خدا نمیداند و خدا برای ما پنجره‌ای به غیب قرار نداده
و لکن استخاره برای وقت حیرت (متحیربودن بین دو امر) فایده دارد در صورتی که هیچ کدام از آن دو طرف، بر طرف دیگر برتری نداشته باشد
در اینصورت با استخاره میتوان یکی را بر دیگری ترجیح داد و مخالفت با آن نیز حرام نیست!

البته در خصوص مخالفت با استخاره همانطور که در استفتائی تاکید کرده‌اند، بهتر است اگر میخواهد مخالفت کند، موضوع را عوض کند مثلا صدقه بدهد (که بگوید بد آمدن استخاره در مورد آن کار بدون‌صدقه بود اما آن امر به همراه صدقه انشاءالله خیر است)

مـنـبـع

باز هم یک‌دوست از قول همکارشون مطلب زیر رو برای ما ارسال فرمودن که از ایشون بخاطر این مطلب و مطلب خوب قبلیشون تشکر میشه.

یکی از بچه محلامون حرفهائی با ما درمیون گذاشت و دیدیم به بنده‌خدا زیاد داره فشار میاد، ما هم توصیه هایی بهش کردیم (مثل موقت)

اما وقتی طرف با هزار بار سرخ‌وسفیدشدن به باباش گفته بود، زده بود زیر گوشش و گفته بود: خجالت نمیکشی از این حرف‌ها میزنی؟ غرایز خودتو با چیزای دیگه ارضا کن. مثل روزه، تقوا و ورزش.

پسره هم برنامه‌ای عجیب برای پدرش ردیف میکنه! یه جای استراتژیک مخفی میشه و وقتی باباش میخواسته بره سراغ مادرش، از کمین گاه میاد بیرون و به پدرش میگه:

چرا شما به توصیه‌های خودتون عمل نمیکنید؟!
شما هم بجای این کارها! برید تقوا پیشه کنید و روزه بگیرید!!

و از خونه فرار میکنه و شب رو هم تو پارک میخوابه. فردا که با ترس و لرز به خونه برمیگرده میبینه یه پیغام رو آیینه هست که روش نوشته:

ما چند روز میریم پابوس امام رضا برای زیارت. برای اینکه این یک هفته رو مشکلی نداشته باشی یه مستخدم جوون برای یک هفته استخدام کردم که به امور خانه و شما برسه. برای این هم که مشکلی پیش نیاد، ایشون رو به عقد شما در آوردم.
انشالله بعد از یک هفته که تونستیم چشم تو چشم بشیم بیشتر در مورد اون درخواستت با هم اختلاط میکنیم

---------

برای من یکی، خنده تلخی بعد از شنیدن این مطلب شکل گرفت.

چرا به جای یک راه اصلی و سریع، برای همه، به نام اسلام هزار مدل راه فرعی جلوی پای هم دیگه میزاریم؟
آیا پدر و مادرها روزگار جوونی خودشون رو فراموش کردند که همیشه این توصیه ها رو دارند؟
آیا ما هم در آینده، روزگار گذشته خودمون رو فراموش میکنیم و برای دیگران شروع به نسخه پیچیدن میکنیم؟
آیا راه های فرعی مثل تقوا و روزه برای رام کردن شهوت سرکش، در مورد همه افراد موثر است و برای هر مدت طولانی؟!
چرا با وجود اینکه والدین فرق بین حرام و حلال رو میدونند، رابطه حرام فرزندشون رو با جنس مخالف جایز میدونند نسبت به راه اسلامی اون و یا حتی مطرح کردنش؟
چرا نادیده گرفتن رابطه حرام فرزندان رو والدین بهتر از مطرح کردن اصول صحیح اسلامی میدونند؟
چرا....؟

منتظر جواب های شما عزیزان در بخش نظرات این پست هستم
(یک‌دوست)

چند روز پیش یک ایمیل تبلیغاتی به دستم رسید که خبر از افتتاح سایتی می‌داد که هدفش این است که سوالات شیعه از اهل سنت را با همکاری کاربران جمع آوری کند. این سایت که در آدرس http://alsoal.com قابل دسترس است، فعلا عربی است اما طبق نوشته‌ای که از مدیر آن سایت دریافت کردم، در آینده بخش فارسی هم افزوده میشود.

بنظرم کار بسیار شایسته و درخور تقدیری است. همواره از کوچیکی وقتی مناظرات شیعه و سنی را میخواندم، میگفتم شیعیان که به سوالات سنی‌ها مداما پاسخ میدهند، اما چرا سنی‌ها از پاسخ طفره میروند و شبهه جدیدی مطرح میکنند؟ (آن هم در اکثر موارد شبهات تکراری که صد بار پاسخ دهان‌بند به آن داده شده)

یک شبهه یا سوال، 1خط میتونه باشد اما پاسخ آن نیاز به بررسی همه جانبه داره و وقت زیادی از سوال‌شونده میگیرد

به تبع آن، خود شبهه/سوال، براحتی در ذهن خواننده جای میگیرد (چون کوتاه است) اما پاسخ آن بدلیل مفصل بودن، غالبا خواندنش هم از حوصله خواننده خارج است تا چه برسد به بخاطر سپردنش!

و لذا ارائه 10شبهه در 5دقیقه حرف، کار آسانی است اما ارائه حتی 1پاسخ در این زمان دشوار است.
در نتیجه بُرش سوال و فواید جانبی آن بسیار بیشتر از پاسخ است

البته شیعه بسیار پاسخ داده و بسیار هم پاسخ میدهد اما وجود سایتی با مشخصات فوق بسیار ضروری بود که کسی به آن اهتمامی نداشت.
لازم به ذکر میدانم که قبلا کتبی مختصر در این باب نگاشته شده بود اما لزوم وجود دانشنامه‌ای آنلاین که کاربران نیز بتوانند در آن مشارکت کنند، ضروری می‌نمود.

آرزوی توفیق برای دست‌اندرکاران آن سایت دارم