سوال بالا سوال خیلی‌ها می‌تونه باشه خصوصا بعضی از خانم‌ها.

پاسخ سایت آیت‌الله سیستانی: اگر حسادت (آرزوی از بین رفتن نعمتی که خداوند روزی دیگری نموده) در «گفتار» و «کردار» ظاهر نشود، حرام نیست هرچند از صفات ناپسند است. البته غبطه اشکال ندارد؛ آرزوی داشتن نعمتی که خدا به دیگری داده بدون آرزوی اینکه او نداشته باشد.
البته از اکثر روایات بر حرمت مطلق حسادت (ولو قلبی) دلالت دارد اما از برخی روایات استفاده می‌شود که: حسادتی که به وسیله گفتار یا کردار ظاهر نشود، بخشیده و چشم‌پوشی می‌شود.