بعد از یک هفته بدک نیست یه بحث فقهی دیگه راجع به متعه بگم و اون نکاتی راجع به بحث بخشش مدت هست. یعنی اینکه مرد (و زن با شرایطی که می آید) در عقد موقت میتواند زودتر از مدتی که موقع عقد تعیین کرده اند، از هم جدا شوند.

کاربرد عمده آن نیز میتواند در مصالحی مانند آمدن خواستگار باشد. (چون خواستگاری از زن شوهر دار حرامه)

و اما نکات:

1. بخشش مدت حق مرد است اما میتواند با شرط ضمن عقد، یا بعد از عقد، مرد به زن وکالت بدهد برای بخشش مدت.
2. بخشش مدت باید لفظا ابراز شود و بخشش قلبی کافی نیست. هر چند ظاهرا لازم نیست این لفظ راطرف مقابل بشنود. در مورد ابراز بخشش مدت با نوشتن (ایمیل و مسج و...) هم کافی نیست. (در مورد بخشش با کتابت میتوانید نظر مراجعتان را بپرسید شاید مجاز بداند.)
3. برای بخشیدن کافی است به فارسی بگوید: مدت باقیمانده را بخشیدم، یا به عربی خطاب به وی بگوید: وَهـَبــتـُـکــِــ الـمُــدَّة یا در غیاب وی بگوید: وَهـَبــتـُها الـمُــدَّة
4. عدّه، یا همان فاصله کوتاهی که زن باید بین دو عقد مراعات کند، از زمان بخشیده شدن شروع میشود ولو خانم مدتها بعد متوجه شود که مدت باقیمانده بخشیده شده است. (برخلاف عدّه وفات)